Aartsrivaal brengt alles in stelling voor de eindstrijd

Aartsrivaal is het vervolg op Alter Ego, het eerste deel in Marissa Meyers nieuwste serie over superhelden en schurken. De vertaling is wederom in de vaardige handen van Sandra Hessels. Oorspronkelijk zou The Renegades een duologie worden, het zal geen enkele fan verbazen dat dit de auteur niet is gelukt. Dat maakt van Aartsrivaal een tussendeel dat de plotlijnen in stelling moet brengen voor Supernova dat eind dit jaar zal verschijnen.  

Nova’s undercoveroperatie is, dankzij haar in scène gezette dood aan het eind van Alter Ego, in wat rustiger vaarwater gekomen. De vertrouwensrelatie tussen haar en de Rebellen verdiept zich, wat haar de mogelijkheid biedt rond te snuffelen binnen hun hoofdkwartier. Onverminderd gevoed door haar wraakgevoelens zoekt Nova op de afdeling artefacten naar creatieve manieren om de Anarchisten van dienst te kunnen zijn. Aan dit betrekkelijke gevoel van veiligheid komt een einde wanneer de Rebellen hun nieuwste wapen introduceren: Agent N, een serum dat eenmaal toegediend elke superkracht permanent zal neutraliseren. Elk Rebellenteam zal worden uitgerust met het middel zodat naar eigen inzicht tegenstanders kunnen worden uitgeschakeld. Adrian en Nova vinden elkaar in hun gedeelde bezorgdheid, maar tegelijkertijd realiseert Nova zich wat Agent N. kan betekenen voor het machtsevenwicht tussen de Rebellen en Anarchisten.  

Om haar plannen ten uitvoer te brengen zal Nova nog hechter moeten worden met Adrian, voor wie ze al gevaarlijk veel begint te voelen. Inmiddels bevindt ze zich in een onmogelijke positie, in aantallen is de strijd ongelijk en wanneer ze bij Adrian is wordt het steeds moeilijker vast te houden aan haar dubbelrol. Ze wordt heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees, er lijkt geen toekomst mogelijk te zijn waarin plaats is voor zowel Adrian als haar idealen. De romantiek tussen hen komt daardoor maar moeilijk op gang, dat Adrian niet erg doortastend is helpt wat dat betreft ook niet mee. Het om elkaar heen draaien van de hoofdpersonen neemt veel ruimte in ten koste van de talloze interessante randpersonages. Terwijl Nova de Anarchisten weer in het zadel probeert te krijgen, zitten haar vrienden thuis vrijwel niets te doen. Adrian heeft het druk met Nova het hof maken en zijn vermeende heldenmoed, terwijl de rest van zijn team zich in de periferie ophoudt. Gelukkig introduceert de auteur een nieuw personage met Callum, die met zijn persoonlijkheid en talent de strijd tussen goed en kwaad overstijgt.  

Wat thematiek betreft zet Marissa Meyer een tandje bij en gaat ze in dit boek wat dieper. Wanneer onder het oog van een juichende menigte een schurk zijn krachten wordt ontnomen lijken mensenrechten in het geding te komen en de gevaren van gecentreerde macht de boventoon te voeren. Net als in het eerste boek, duurt het een tijdje voordat de verhaallijnen, romantiek en intriges op gang komen. Eenmaal het geval, dan dendert het verhaal voort om samen te komen in een finale waarbij de lezer op het puntje van de stoel zal zitten. Nova waagt zich als Nachtmerrie in het hol van de leeuw om dat ene allesbepalende artefact te bemachtigen, maar de verliezen zijn groot en Nova’s situatie uitzichtlozer dan ooit.  

Aartsrivaal sleept de lezer opnieuw mee in de wereld van Nova en Adrians helden en schurken en is naast een genot om te lezen, de opmaat naar wat zonder twijfel een spectaculair slot zal worden.