Een kaart met zestien getallen erop, drie veroordeelde vrouwen en een moord, voldoende ingrediënten voor een spannend boek. Maar is het boek dat ook? De lege kamer is vooral een onderhoudend verhaal. Het verhaal kabbelt voort, van echte spanning is dan ook geen sprake. Wel is het boek zo geschreven dat je door blijft lezen. Regelmatig wordt je als lezer op het verkeerde been gezet. Als je denkt te weten hoe het zit dan wordt het verhaal weer vanuit een ander perspectief verteld en wordt je weer op een ander been gezet. De personages zijn goed uitgewerkt en komen levensecht over. De plot zit goed in elkaar en de ontknoping mag er wezen, maar doet wat rommelig aan. Gezien de research van de auteur wordt het verhaal nergens overdreven, het lijkt dus wel een waar gebeurd verhaal.

Kortom, een goede middenmoter maar zeker geen hoogvlieger.