Vlot geschreven roman over twee oersaaie mannen

‘Dijk’ is een vlot geschreven roman over twee oersaaie mannen. Op zichzelf is dat een interessant gegeven. Het is H.M. van den Brink gelukt mij een boek te laten lezen over medewerkers van het IJkwezen.
De ik-persoon in het verhaal denkt terug aan zijn werkzame leven dat gelijk begon met dat van zijn collega Karl Dijk. Vijfenveertig jaar lang zijn de heren collega’s en volgen zij hun eigen loopbaan binnen de Dienst van het IJkwezen. Beschrijvingen van de veranderende tijd zijn treffend, waarbij de sfeer van de tijd goed in beeld wordt gebracht.
Samen met de Dienst moeten ook de beide heren met de tijd mee. Privatisering zorgt ervoor dat zij deel gaan uitmaken van BV Metrifact en zo worden zij tegen wil en dank ‘partners van hun klanten’ en worden zij geacht ‘midden in de samenleving’ te staan.
Karl Dijk is een eigenaardige man, die minstens zo verknocht is aan zijn vak als de ik-persoon. Deze vindt Dijk een onaangename, maar ook boeiende man. Hij zoekt zijn collega wel met regelmaat op, maar wenst ook weer niet met hem te worden geïdentificeerd.
Geruime tijd na hun pensionering denkt de ik-persoon terug aan zijn collega. Hij realiseert zich dat hij Dijk als mens slecht kende. Centraal in de roman staat de vraag waarom Dijk niet op zijn eigen afscheidsreceptie verscheen. Deze vraag houdt de ik-persoon steeds meer bezig.
De centrale vraag kon mij als lezer minder boeien. Gaandeweg het boek hoopte ik op een sterke ontknoping die de roman als geheel moest goedmaken; liefst ook een uitgewerkte inkijk in het personage Dijk. De ontknoping die kwam kon mij niet verrassen. Jammer dat de roman ‘Dijk’ voor mij een weinigzeggende titel zal zijn in mijn boekenkast.