Klasreünie

De schrijver heeft blijkbaar een verleden als televisiemaker. En dat merk je vanaf het begin. De schrijfstijl is zeer direct en zeer visueel. De verscheidene camera invalshoeken zijn hier eigenlijk verschillende vertelstandpunten. In het begin is dat wat wennen, maar al gauw merk je de bedoeling daarvan. De personages kunnen beter aan bod komen en hun complexe persoonlijkheden, elk met hun verleden die ze meeslepen, worden bloot (sic) gelegd.
B. Herbert – voorzitter bibliotheekraad