Een geslaagd boek

een echte whodunit in de stijl van Peter Robinson, maar voor een internationale doorbraak is meer nodig.,Norfolk geldt als een van de aantrekkelijkste vakantiebestemmingen in Groot-Brittannië voor wie van water en watersport houdt. Zeg ‘Norfolk Broads’ en de ogen van de ware liefhebber beginnen meteen te glimmen. In de wintermaanden is dat echter anders, zeker als het ook nog flink heeft gesneeuwd. Dan kan het in Norfolk bitter koud zijn en is iedere vorm van romantiek er ver te zoeken. Maar dat vormt dan weer een perfect decor voor spannende literatuur; de roman De dood ging in wit gekleed van de Britse schrijver Jim Kelly bijvoorbeeld.
Het boek speelt overigens niet in de Broads, maar aan de kust; ergens net boven King’s Lynn.
In een sneeuwstorm stranden acht auto’s op een verlaten kustweg. Er ligt een boom dwars over de weg en ze kunnen niet verder. De bestuurders ontdekken al snel dat ze van iedere hulp verstoken zijn; er zit niets anders op dan te wachten tot het weer wat beter wordt en de versperring kan worden opgeruimd. Enkele uren later worden de rechercheurs Peter Shaw en George Valentine naar het strand geroepen. Er is een vat met gif én een lijk aangespoeld. Terwijl ze de omgeving op sporen van een misdrijf onderzoeken, stuiten ze op de gestrande automobilisten. Ook daar treffen ze een lijk aan. De bestuurder van de voorste auto, Harvey Ellis, is met een priem door zijn oog gestoken. Vreemd genoeg vinden ze in de sneeuw geen voetsporen van een mogelijke dader.
Er moeten dus twee moordzaken worden ontraadseld en dat bezorgt de twee politiemensen handenvol werk. Hun speurtocht levert lange tijd geen enkel aanknopingspunt op. Niemand heeft iets gehoord of gezien; niemand kan bedenken wat het motief van de raadselachtige moord zou kunnen zijn. Maar dan komen de eerste aanwijzingen: van smokkelpraktijken en connecties tussen de gestrande automobilisten. Het idee van schuld en onschuld verandert meerdere malen en Shaw en Valentijn kunnen niet voorkomen dat er opnieuw doden vallen eer ze de moord op Harvey Ellis hebben opgelost.
Jim Kelly is een van de vele auteurs die in de loop der jaren een respectabel oeuvre hebben opgebouwd maar desondanks buiten hun landsgrenzen tamelijk onbekend gebleven zijn. Kelly schreef sinds zijn debuut in 2002 vijf misdaadromans met de journalist Philip Dryden in de hoofdrol en begon in 2009 aan een nieuwe serie rond de rechercheurs Peter Shaw en George Valentine. De dood ging in wit gekleed is daarvan het eerste deel. Het is ook Kelly’s eerste boek dat in het Nederlands vertaald is en belooft, volgens de flaptekst althans, zijn internationale doorbraak te worden. Of dat zo zal zijn, waag ik te betwijfelen. De dood ging in wit gekleed is zeker een geslaagd boek, een echte whodunit in de stijl van Peter Robinson, maar voor een internationale doorbraak is meer nodig. Een bijzonder thema, een schrijfstijl die eruit springt, een boeiende persoonlijke geschiedenis; iets waarmee de marketeers van de uitgeverij de aandacht kunnen trekken. Er verschijnen immers zoveel nieuwe titels. Dat lijkt hier echter te ontbreken. De dood ging in wit gekleed is een sfeervolle roman, goed geschreven, maar bovenal middelmatig. Een typisch drie-sterrenboek, kortom.