Lezersrecensie
Schoonheid is in de kleinste dingen
Gabriel is een kunstenaar, die geen schoonheid creëert maar simpelweg onthult wat er altijd al zat. De auteur Mia Sheridan werkt op dezelfde manier. Het verhaal komt wat langzaam op gang, maar onthult beetje bij beetje de schoonheid van het plot en de personages.
Gabriël en Crystal zijn twee zijden van dezelfde medaille. In veel opzichten lijken ze op elkaar: beide personages worstelen met een traumatisch verleden. Crystal heeft zich emotioneel afgesloten van de buitenwereld: ze laat haar kwetsbare kant aan niemand zien, maar geeft zich wel letterlijk bloot. Gabriël is het hierin tegenovergestelde: hij voelt zich fysiek ongemakkelijk bij andere vrouwen, maar stelt zich wel open.
De hoofdstukken worden afwisselend verteld vanuit de perspectieven van Crystal en Gabriël. Hierdoor leer je de personages goed kennen. Wel krijg ik het gevoel dat het verhaal meer om Crystal draait. Je volgt haar hele reis: vanaf het prille begin, waar ze een wrak is, tot de ommekeer waar ze besluit aan zichzelf te werken en gelukkiger wordt. Gabriël heeft hierin vooral een ondersteunende rol. Ik kan me voorstellen dat vrouwelijke lezers direct verliefd worden op deze pure ziel. Hij vindt schoonheid en vreugde in de kleinste dingen en zegt tegen Crystal steeds de juiste woorden. In dit boek staat niet zijn reis, maar zijn liefde voor Crystal centraal. Dat maakt hem wat ongeloofwaardig: hij zal toch ook wel zijn slechte kanten hebben? Een keer het verkeerde zeggen?
Elk hoofdstuk begint met een quote van fictieve personages als Shadow, baron van het wensbotje, Gambit, herder van de dieven en Lemon Fair, koningin van de meringue. Aanvankelijk snapte ik hier de toegevoegde waarde niet van. Kwamen deze personages uit een sprookje waar ik nog nooit van had gehoord? Pas later in het verhaal leer je de herkomst van deze personages kennen en vallen de puzzelstukjes op z’n plek. Dit is een prachtig onderdeel.
Deze roman wordt aangeprezen als het boek “voor de liefhebbers van Colleen Hoover”. Dit trok gelijk mijn aandacht: ik houd van romans met een rauw randje, waarin de hoofdpersonen zelf het een en ander te verwerken hebben. Toen ik de beschrijving las, wist ik: dit moet ik lezen! Hier heb ik geen seconde spijt van gehad: ‘Alleen maar jij’ is een emotionele achtbaan, die weliswaar wat langzaam op gang komt, maar je leidt van de meest duistere krochten naar het helderste licht.
Gabriël en Crystal zijn twee zijden van dezelfde medaille. In veel opzichten lijken ze op elkaar: beide personages worstelen met een traumatisch verleden. Crystal heeft zich emotioneel afgesloten van de buitenwereld: ze laat haar kwetsbare kant aan niemand zien, maar geeft zich wel letterlijk bloot. Gabriël is het hierin tegenovergestelde: hij voelt zich fysiek ongemakkelijk bij andere vrouwen, maar stelt zich wel open.
De hoofdstukken worden afwisselend verteld vanuit de perspectieven van Crystal en Gabriël. Hierdoor leer je de personages goed kennen. Wel krijg ik het gevoel dat het verhaal meer om Crystal draait. Je volgt haar hele reis: vanaf het prille begin, waar ze een wrak is, tot de ommekeer waar ze besluit aan zichzelf te werken en gelukkiger wordt. Gabriël heeft hierin vooral een ondersteunende rol. Ik kan me voorstellen dat vrouwelijke lezers direct verliefd worden op deze pure ziel. Hij vindt schoonheid en vreugde in de kleinste dingen en zegt tegen Crystal steeds de juiste woorden. In dit boek staat niet zijn reis, maar zijn liefde voor Crystal centraal. Dat maakt hem wat ongeloofwaardig: hij zal toch ook wel zijn slechte kanten hebben? Een keer het verkeerde zeggen?
Elk hoofdstuk begint met een quote van fictieve personages als Shadow, baron van het wensbotje, Gambit, herder van de dieven en Lemon Fair, koningin van de meringue. Aanvankelijk snapte ik hier de toegevoegde waarde niet van. Kwamen deze personages uit een sprookje waar ik nog nooit van had gehoord? Pas later in het verhaal leer je de herkomst van deze personages kennen en vallen de puzzelstukjes op z’n plek. Dit is een prachtig onderdeel.
Deze roman wordt aangeprezen als het boek “voor de liefhebbers van Colleen Hoover”. Dit trok gelijk mijn aandacht: ik houd van romans met een rauw randje, waarin de hoofdpersonen zelf het een en ander te verwerken hebben. Toen ik de beschrijving las, wist ik: dit moet ik lezen! Hier heb ik geen seconde spijt van gehad: ‘Alleen maar jij’ is een emotionele achtbaan, die weliswaar wat langzaam op gang komt, maar je leidt van de meest duistere krochten naar het helderste licht.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Booklover1990
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
