Exodus uit de Vuurtoren - recensie door Bracha Pels

Normaliter wordt een autobiografie met een gruwelijk verhaal al snel terzijde gelegd.
Niet zo bij ‘Exodus uit de Vuurtoren’ van schrijfster Dina-Perla de Winter, waarmee zij tevens haar debuut maakt.
Dit boek boeide mij al vanaf de allereerste bladzijde.
Ik nam het met mij mee, las in het café, in de wachtkamer van de arts, kortom overal, totdat ik
’s avonds laat het licht uit deed.
Dagenlang kon ik nergens anders meer aan denken.

De authentieke wijze waarop Dina-Perla ons haar verhaal verteld, vanaf haar geboorte tot aan haar twintigste levensjaar, is overweldigend.
Het meisje groeit op in een orthodox religieus milieu.
Los van deze, met doctrines doorspekte leefwijze, is de thuissituatie bij Dina-Perla dramatisch. Zij wordt door haar moeder en haar halfbroer zowel lichamelijk als ook geestelijk aan zware mishandeling bloot gesteld. Het is dan ook een wonder dat schrijfster deze heftige gebeurtenissen kan navertellen.

Op haar vijftiende ontmoet Dina-Perla Max, de liefde van haar leven, de man waarmee zij vijf jaar later in het huwelijk zal treden.
Vóór die tijd moet zij nog vele obstakels overwinnen, vanaf dat moment gelukkig samen met Max.
Op bewonderswaardig moedige wijze overleeft Dina-Perla haar dramatische jeugd. Daar wil zij ons nu deelgenoot van maken.
Exodus uit de Vuurtoren is het eerste deel van een trilogie.
Met spanning wacht ik op het vervolg.