Tegenvallend en dan toch nog verrassend.

Het boek staat nummer 1 in verschillende hitlijsten dus ik wilde het ook lezen. Het begon als een roman, zonder enige spanning. Op bladzijde 70 begon ik me af te vragen of er nog iets zou gebeuren. Het is geschreven in de ik-vorm met iedere keer een andere ik persoon. Hierdoor lijkt het een beetje op een dagboek waarin door verschillende mensen geschreven wordt.

Het draait om Rachel een aan drank verslaafde gescheiden vrouw die niet van haar man los komt en haar leven niet meer op de rit krijgt. Ze drinkt en drinkt en drinkt en hier wordt erg vaak over geschreven. Té vaak in mijn ogen, overdreven vaak. En toch heeft het een doel alleen duurt het erg lang voordat dit duidelijk wordt. Ook liegt ze irritant vaak alsof het gedrukt staat. Door dit liegen en drinken komt ze constant in moeilijkheden.

Rachel zit vaak in de trein die elke keer stopt bij hetzelfde sein. Dan fantaseert ze over de bewoners van de huizen die daar liggen.

Ik ben blij dat ik het toch uitgelezen heb, want de laatste 150 bladzijdes waren ontzettend spannend en ook verrassend.