Hartje zomer

Recensie: Camilla way, Hartje zomer

Mensen kiezen voor een boek dat er aantrekkelijk uitziet langs voren en een korte inhoud heeft die je aanspreekt, daarom koos ik voor het boek ‘Hartje zomer’. Wanneer ik begon met lezen dacht ik dat ik wel een zicht had over wat er ging gebeuren. Tot het op het einde helemaal uitdraaide naar een complete verassing.

‘Hartje zomer’ is uitkomen in 2007 geschreven door de Engelse auteur Camilla Way. Het boek is namelijk vertaald naar het Nederlands. Camilla way is zelf geboren in het gebied waar het boek zich afspeelt, namelijk in Greenwich vlakbij de rivier waar de personages van het boek vaak rondhingen. Het hoofdpersonage van het boek is Anita, een meisje van dertien jaar. Na de dood van haar moeder verhuizen zij en haar familie naar Greenwich, waar het verhaal allemaal begon. Wanneer ze in Greenwich gaat wonen begint de zomervakantie, die ze voornamelijk doorbrengt met haar twee vrienden Kyle en Denis. De drie vrienden zijn zeer avontuurlijk aangelegt en gaan allerlei avontuurlijke activiteiten doen. Anita is dan meer een mannelijker type, ze heeft kort haar en voelt zich dan ook meer dan thuis bij haar twee mannelijke vrienden. Anita en haar vrienden gaan vaak ’s nachts rondtrekken rond de rivier om geheime plekken te vinden, maar dit draait uiteindelijk uit tot iets compleet onverwacht.

Het boek wordt verteld door het hoofdpersonage Anita. Het boek is soms vrij ingewikkeld omdat er verschillende flashbacks en flashforwards worden gebruikt. Bijna elke alinea begint met een flashback naar een gesprek met Anita en haar psycholoog, waarin ze verteld wat ze heeft meegemaakt, dit is in het begin zeer moeilijk om te begrijpen. Daarna komt er een stukje in de tegenwoordige tijd, waarin ze verteld over haar leven nu, ongeveer zeven jaar later. Ten slotte gaat ze terug in de tijd naar de momenten die ze echt beleefde tijdens die zomer waar het verhaal om draait. Wat mij is opgevallen in het boek is dat het vrij lang duurt voor de verhaallijn een beetje duidelijker wordt. Er wordt in zeer gedetailleerde zin verteld wat er allemaal gebeurde, daar neemt de schrijfster ook iets te veel tijd voor vind ik. Het duurde zeer lang voor er echt iets gebeurde, pas rond pagina 120 begon het spannender te worden.

Tot pagina 100 vond ik het boek niet zo geslaagd, ik vond dat je te lang werd geboeid met gebeurtenissen die niet zo indrukwekkend waren. Daar bedoel ik mee dat je zeer lang moet lezen voor er echt gebeurde waar je het hele boek op aan het wachten was. Maar vanaf je de climax hebt bereikt draait het boek uit tot een complete verassing. Daarom had ik na ik het boek gelezen had toch een gevoel van voldoening, het boek heeft me compleet verrast. Samengevat vond ik het begin van het boek iets te langdradig en te gedetailleerd uitgelegd. Maar het einde maakt dit helemaal goed, in het begin zet de schrijfster je helemaal op het verkeerde pad waardoor je op het einde verrast wordt.

Ten slotte raad ik dit boek ten zeerste aan aan mensen die het nog niet gelezen hebben. Het boek zet je op het verkeerde spoor waardoor je compleet verrast wordt bij de ontknoping. Ik had voor dit boek zelf nog nooit een thriller gelezen en wist niet wat ik hiervan moest verwachten. Het boek heeft me toch positief verrast en ik zal in de toekomst rapper een thriller uitkiezen als ik een boek moet lezen. Camilla Way heeft een spannend boek neergeschreven op basis van herinneringen van haar kinderjaren, ze had nooit verwacht dat ze er zich zoveel van kon herinneren. Om mijn mening in een paar woorden samen te vatten: ‘ Het verhaal komt iets te traag op gang, maar de ontknoping maakt dit dubbel en dik goed.’