Fijn vervolg over de kracht van vriendschap

In dit vervolg op Het kippencollectief komen alle vier de hoofdpersonages weer aan het woord. Prudence probeert nog steeds de boerderij succesvol te runnen, de norse Earl zit nog regelmatig voor de tv, Seth heeft nog altijd zijn problemen en Sara's kippen zijn ook nog op de boerderij. Toch verandert er veel in De terugkeer naar het kippencollectief. Sara moet namelijk weer bij haar ouders gaan wonen en Prudence heeft een schildklieraandoening waardoor ze vooral veel slaapt. De boerderij mist hierdoor de twee grootste aanpakkers en wordt afhankelijk van Seth en Earl. Na de kennismaking met deze twee personages in het eerste deel roept dit al snel twijfels op of dit goed af zal lopen...

Gelukkig is Eustace, dierenarts en de knappe vriend van Prudence, er nog om af en toe bij te springen, tenzij hij het – naast het runnen van zijn eigen praktijk – te druk heeft met invallen voor de andere dierenarts in het dorp. Daarnaast hebben ze de onhandelbare muilezel Lucky aangeschaft, wat het redden van de boerderij er niet makkelijker op maakt.

"Nu dat geregeld was, stond de training van Lucky prominent op de klussenlijst. Na de eerste dag leek zijn persoonlijkheid steeds uitgelatener. Volgens Eustace had Werner hem misschien een verdovend middel toegediend op de dag dat ik hem ophaalde, maar Eustace had nogal een neiging tot cynisme."

Ondanks de serieuze thema's als scheiden, verslaafd zijn en ziektes weet Susan Juby (1969) door de humor weer een vermakelijk verhaal neer te zetten. De personages roepen nog meer medeleven op en blijken allemaal een goed hart te hebben, waardoor je regelmatig wordt geraakt door het verhaal. Waar Het kippencollectief vooral draaide om onkundige personages die een boerderij probeerden te runnen, gaat het in het vervolg meer over de kracht van vriendschap.

In het begin wordt regelmatig teruggepakt op het eerste deel, waardoor de lezer snel wordt herinnerd aan wat er is gebeurd. Daardoor is het boek zelfs toegankelijk voor wie Het kippencollectief niet heeft gelezen, al komt het de leeservaring ten goede om dat wel te doen. Na deze twee boeken zijn de personages fictieve vrienden geworden die je aan het einde liever niet laat gaan. Het is dan ook jammer dat het einde aan de korte kant is, want hoe het afloopt met deze vier boerderij-amateurs zou net zo uitgebreid beschreven mogen worden als hun introductie.

Al met al heeft Juby een fijn vervolg geschreven vol emotie, humor en serieuze thema's. Het is nog altijd niet het meest originele verhaal, maar het zorgt wel voor een paar uur vermaak voor iedereen die na Het kippencollectief nog geen genoeg had van Prudence, Earl, Sara en Seth. Ze leren zichzelf en elkaar beter kennen dan ooit, waardoor de kracht van dit boek een combinatie is van de schrijfstijl en de personages. Daarbij ligt de nadruk minder op de boerderij, maar meer op het belang van vriendschap.