Voor ik ga slapen

Onze herinneringen bepalen onze identiteit. Maar wat als je geheugen elke nacht opnieuw tijdens je slaap wordt gewist?
SJ Watson is een Engelse schrijver die geboren is in het jaar 1971. Hij debuteerde met het boek Voor ik ga slapen in 2011. Watson werd in Stourbridge geboren in de West Midlands. Hij studeerde aan de Universiteit van Birmingham, na zijn studies verhuisde hij naar Londen. In Londen werkte hij eerst in diverse hospitalen en had hij zich gespecialiseerd in de diagnose en de behandeling van slechthorende kinderen. Hij was een fictie schrijver in zijn vrije tijd. In 2009 werd Watson geselecteerd voor de cursus Writing a Novel aan de Faber Academy. Het resultaat van deze cursus was zijn debuutroman, thriller Voor ik ga slapen. SJ Watson werkt en woont vandaag de dag in Londen. Voor ik ga slapen is een literaire thriller waarvan de vertaalrechten aan meer dan veertig verschillende landen zijn verkocht. Deze thriller werd door Rowan Joffe verfilmd met Nicole Kidman die de hoofdrol speelt, Colin Firth en Mark Strong spelen er ook in mee.De film ging in september 2014 in première. Het boek is een zeer groot succes over de gehele wereld en won al verscheidene prijzen. Het won de Crime Writers’ Association Award voor beste debuutroman en The Galaxy National Book Award voor beste misdaad thriller van het jaar. Voor ik ga slapen is vertaald naar het Nederlands door Caecile de Hoog. SJ Watson is een fictie schrijver, Voor ik ga slapen is namelijk zijn eerste echte doorbraak als schrijver in de fictieve literaire wereld. Het boek gaat over een vrouw, Christine. Haar geheugen wordt elke ochtend wanneer ze wakker wordt volledig gewist. Haar geheugen is aangetast door een zeer ernstig ongeval. Elke dag opnieuw moet iemand haar vertellen wie ze is, waar ze is, hoe oud ze is,… Zo is ze dus volledig afhankelijk van haar man Ben, ze zijn al tweeëntwintig jaar getrouwd. Dankzij haar dagboek waar ze mee begonnen is op het advies van haar dokter en elke dag in schrijft wat er op diezelfde dag gebeurd is, kan ze zich meer en meer dingen herinneren. Zo ontdekt ze ook dat haar man Ben haar niet alles vertelt en informatie verborgen houdt.

Het boek Voor ik ga slapen gaat over geheugenverlies, SJ Watson schrijft het boek uit het perspectief van Christine Lucas, het hoofdpersonage met geheugenverlies. Het is dus in de ik-persoon geschreven, zo worden de gevoelens van Christine en alles wat ze meemaakt vanuit haar perspectief weergegeven en zie je ook haar gedachtengang dat laat alles zeer sterk overkomen en zo kan je je beter inleven in het boek en de dingen die zij meemaakt. Het is een boek van 332 paginas en is opgedeeld in drie delen. Deel 1- vandaag gaat er over dat Christine wakker wordt en van niets weet, ze ontdekt dat ze een afspraak heeft met een dokter en ontdekt zo het bestaan van haar dagboek, hier volgt deel 2-Het dagboek van Christine Lucas op dit stuk is geschreven zoals iemand echt in een dagboek zou schrijven, het is opgedeeld in verschillende delen, deze delen zijn verschillende dagen. Deel 2 is eigenlijk een intermezzo van het moment dat Christine haar dagboek leest. Dan als laatste is er nog een deel 3- vandaag, hier gaat het over het moment dat ze haar dagboek heeft gelezen nadat ze s’morgens was wakker geworden en wat er die dag nog gebeurd. In het verhaal zijn er voortdurend flash backs, deze zijn er wanneer Christine zich iets uit het verleden herinnert. In het boek zijn er niet veel verschillende personages en dat staat volgens mij symbool voor hoe klein het wereldje is van iemand die geheugenverlies heeft. Het is een verhaal waarvan de details die vertelt worden belangrijk zijn, dat komt door dat Christine zich dingen herinnert door het zien van bepaalde dingen, deze dingen zijn meestal details. De bedoeling van de auteur is volgens mij om de lezer zich te laten verplaatsen in de schone van het hoofdpersonage en mensen haar gevoelens duidelijk te laten zien. Hoe wanhopig ze is om iets te herinneren, om dit duidelijk te maken valt de auteur een aantal keer in herhaling dat is meestal vooral als Christine wakker wordt en ze haar telkens opnieuw moeten uitleggen wie ze is. De herhalingen zorgen wel voor langdradigheid maar het geeft haar situatie wel goed weer. Het gene wat me vooral is opgevallen is hoe makkelijk je je kan verplaatsen in de schoenen van Christine, hoe vlot je je met haar kan identificeren. Dit is het resultaat van de manier waarop het boek geschreven is en hoe de auteur het onderwerp geheugenverlies naar voren brengt. Doordat hij haar gedachtegang laat zien, komen de gevoelens die ze heeft ook goed over en kan je jezelf er volledig in inleven. Het is een boek dat vrijwel voor een breed publiek geschikt is omdat het niet wetenschappelijk is, maar doordat het een gewoon verhaal is en dus niet snel verveeld. De boodschap die het boek mij meegeeft is dat we zonder onze herinneringen niemand zijn, dat wie geen identiteit hebben zonder ze en dat ze dus een zeer belangrijke rol hebben in ons leven.

Om af te sluiten vind ik het boek Voor ik ga slapen een zeer goed boek, dat op een uitstekende manier geschreven is. Door de manier van schrijven kan ik me veel beter in het leven van het hoofdpersonage inleven en komen haar emoties sterk over. Het boek is het soort van boek waar je niet in kan stoppen met lezen, op welke pagina je ook stopt je wilt altijd zo snel mogelijk het vervolg lezen. De schrijver zet je in het begin op het verkeerde spoor woordoor het een einde is dat je helemaal niet verwacht had. Ik vind het ook een onderwerp waar niet veel thrillers rond zijn gemaakt en het dus een creatief onderwerp is om rond te schrijven. Het thema geheugenverlies sprak me wel aan en nadat ik de achterkant met de korte inhoud had gelezen moest ik het verhaal lezen om te weten hoe het afliep. Voor mij is het dus een zeer goed boek en een echte aanrader voor iedereen!