Gebrek aan spanning en te voorspelbaar

Toen zij een jaar of vier was, wist Edna Buchanan het al: “Ik word later schrijfster”. Inmiddels, ruim zestig jaar later, is zij een gevierd journaliste en topauteur. Haar romans met de Cubaans-Amerikaanse Britt Montero, worden door miljoenen fans verslonden. Naast succesvol romanschrijfster was Edna jarenlang dé misdaadverslaggeefster van het toonaangevende Miami Herald. Als ultieme waardering voor haar journalistieke kant, ontving zij in 1986 de Pulitzer Prijs. Edna woont in Miami, tevens de stad waar de meeste van haar romans gesitueerd zijn.
In Cold Case Squad is Graig Burch brigadier bij het cold case team van de politie van Miami. Als op een dag een vrouw met het verhaal komt, dat zij haar overleden ex-man heeft gezien, is dit voor Burch’s leidinggevende voldoende aanleiding om deze zaak ter heropenen. Charles Terrell zou twaalf jaar geleden aan de gevolgen van een ongeluk overleden zijn. Het cold case team neemt met tegenzin de zaak op zich, er zonder meer van uitgaande dat Charles inderdaad door een ongeluk om het leven is gekomen. Gaandeweg het onderzoek komen er echter dingen boven water, die een heel ander licht op de situatie werpen.
Cold Case Squad is een standaard verhaaltje: een oude zaak moet van de leiding heropend worden. De mensen die het onderzoek moeten uitvoeren zien hier niets in. Dan krijgen ze aanwijzingen dat er inderdaad een misdaad is gepleegd en storten zich vol overgave in het onderzoek. De tegenpartij voelt zich na twaalf jaar ook geroepen weer iets van zich te laten horen. Het is allemaal iets te voorspelbaar.
Twee met de haren er bijgetrokken sub-plotjes doen het verhaal ook niet echt goed. Een vijfentwintig jaar oude zaak wordt en passant even opgelost. Dit gebeurt niet door de FBI die jaren met deze zaak bezig is geweest, maar, min of meer, door de demente oma van één van de rechercheurs.
De privé problemen van brigadier Burch zijn te gek voor woorden. Waarschijnlijk heeft de schrijfster deze perikelen als komische noot opgevoerd. Ze heeft hiermee echter de plank volledig misgeslagen. De problemen van de hoofdpersoon en zijn vrouw zijn niet leuk, maar belachelijk.
Ik ga ervan uit, gezien haar Pulitzerprijs, dat Edna Buchanan een erg goede misdaadverslaggeefster is geweest. Uitgaande van dit boek, kan ik zeggen dat ze niet ook een heel goede romanschrijfster is. Ik vind Cold Case Squad, door het gebrek aan spanning en de voorspelbaarheid, namelijk niet goed. Misschien dat haar reeks met Britt Montero mij ooit nog van het tegendeel kan overtuigen.