Het is de grote verdienste van de schrijver dat hij de ontknoping van dit spannende verhaal tot het laatst geheim weet te houden.

Wulf Dorn (1969) begon al op zijn twaalfde met schrijven. Zijn korte verhalen verschenen al snel in diverse tijdschriften en de jonge Wulf ontving meerdere onderscheidingen. Zijn fascinatie voor het bovennatuurlijke bracht hem eerst tot het horrorgenre, waarna hij de immense reikwijdte van het thrillergenre ontdekte. Zijn debuutroman Trigger (2009) werd binnen enkele weken een bestseller en wordt momenteel verfilmd.
IJzige stilte vertelt het verhaal van psychiater Jan Forstner. Drieëntwintig jaar geleden verdween zijn broertje Sven en verongelukte zijn vader. Jan blijft achter met een groot schuldgevoel. Zijn hele verdere leven staat dan ook in het teken van die ene dag uit het verleden. Wat is er met zijn broertje gebeurd? Als hij een baan aangeboden krijgt bij een kliniek in zijn geboorteplaats, hoeft hij dan ook niet lang na te denken. Vooral niet, omdat zijn vader ook in deze instelling gewerkt heeft. Misschien vindt hij nu eindelijk de antwoorden waar hij al zijn halve leven naar op zoek is.
De opbouw van IJzige stilte is ijzersterk. Eerst creëert de schrijver een groot mysterie en werkt hij het karakter van de hoofdrolspeler uit, en pas dan laat hij het verhaal echt goed beginnen. Maar dan is er gelijk ook geen houden meer aan. Verleden en heden worden soepel met elkaar verweven. Zonder een moment aan geloofwaardigheid te verliezen, vallen de slachtoffers bij bosjes. Het is de grote verdienste van de schrijver dat hij de ontknoping van dit spannende verhaal tot het laatst geheim weet te houden. Toegegeven, het is een beetje een ‘Scooby-Doo’ einde, maar dat is hem vergeven.
Met het spannende IJzige Stilte bewijst Wulf Dorn geen eendagsvlieg te zijn!