(On-)verklaarbaar?

Nico De Braeckeleer werd geboren in Dendermonde (België) op 8 april 1974. Na zijn studie ‘Pers en Voorlichting’ volgde hij de opleidingen ‘Audio-Video’ en ‘Scenarioschrijven’. Sinds 1999 werkt Nico voor de gemeente Grimbergen als informatieambtenaar. In zijn spaarzame vrije tijd schrijft hij voor kinderen griezelboeken. Zijn publicaties voor volwassenen waren, tot het verschijnen van Nachtblauw, beperkt gebleven tot een aantal korte verhalen.
Nachtblauw speelt zich af in Laarbeke, een kleine gemeente onder de rook van Brussel. De bewoners hebben hun dagelijkse beslommeringen, totdat ze op een doodnormale dag in juni te maken krijgen met angstaanjagende veranderingen. Kathleen heeft van het ene moment op het andere een diepgewortelde angst voor bruggen. Echtgenoot Aaron is opeens als de dood voor onweer en bliksem en hun 4 maanden oude dochter stopt niet meer met huilen. Andere bewoners ontwikkelen soortgelijke fobieën, krijgen visioenen, raken verward in de tijd of worden bezocht door overleden familieleden. Wanneer Laarbeke geen contact meer kan maken met de buitenwereld en langzaam ingesloten wordt door een nachtblauwe mist, breekt er een paniek uit onder de bewoners.
Als bovennatuurlijke thriller is Nachtblauw bijzonder goed geslaagd. De angstaanjagende veranderingen van de inwoners van Laarbeke zijn bijzonder goed beschreven. Vooral de problemen van burgemeester Marinus maken grote indruk. Bijna tot het eind van het boek weet schrijver Nico De Braeckeleer zijn zeer sterke plot verborgen te houden. Dat hij hiervoor leentjebuur bij een collega schrijver heeft gespeeld, wordt hem absoluut vergeven. Nachtblauw is erg spannend en door zijn indeling in hapklare hoofdstukken erg prettig te lezen. Een prachtig debuut, dat vraagt naar meer.
Persoonlijk heb ik erg genoten van dit boek. Als doorgewinterde lezer heb ik mij toch nog aangenaam door het plot laten verrassen. Dat alleen al maakt het voor mij de moeite waard. Wel heb ik me iets geërgerd aan de Vlaamse woorden en uitdrukkingen. Als Nederlander met opgroeiende dochter, doet mij dat aan kabouter Plop denken. Ondanks dit (voor mij persoonlijke) minpuntje krijgt dit boek vier dikke sterren.