Boeiend, poëtisch en schrijnend actueel

Van Mankell heb ik nooit een Wallander-boek gelezen, maar wel een losstaande roman over Afrika, die me zeer goed beviel. Dit boek ligt in dezelfde lijn, want de belangrijkste personage is hier wederom een Afrikaan: een jonge vrouw om precies te zijn, die als bootvluchteling Europa weet te bereiken en hier in een kamp opgesloten wordt. Ondanks dat het boek meer dan 10 jaar oud is, is het hiermee verbazend actueel, gezien alle recente ophef over bootrampen op de Middellandse Zee en het ‘bed-bad-brood’-recht.

Onze hoofdpersoon, die zichzelf ‘Tea-bag’ noemt, belandt vervolgens in nota bene Zweden en hier komt ze in contact met de nogal ongenietbare dichter Jesper Humlin. Van zwaar drama wordt de toon van het verhaal hier wat luchtiger, richting een satire, want Mankell laat de kans niet na een paar flinke sneren te maken richting het literaire wereldje. Hij kan overduidelijk wat eigen frustraties kwijt.

Dit zorgt er gelukkig niet voor dat het boek ontspoort, want hiervoor is Mankell een veel te vaardige verteller. En zo vertelt hij hoe Humlin geïnteresseerd raakt in Tea-Bag en haar verhaal (en dat van enkele anderen) begint op te tekenen. De schrijfstijl is mooi en bij vlagen zelfs poëtisch. Al met al een zeer boeiende roman dit, en zoals gesteld; zeer actueel, want het is ook zeker een vlammende aanklacht tegen het soms onmenselijke immigratiebeleid.