Wie vertrouw jij?

"Een muurbloem. Of ik mezelf zo zie? Vandaag wel. Met mijn huispak aan en mijn olifantensloffen." ~ p12.

Ik heb me nog nooit zo machteloos gevoeld tijdens het lezen van een boek. Dit boek weet je met de neus op de feiten te drukken dat in 2 seconden alles anders kan zijn. Dat je veilige wereldje lang niet altijd veilig is.

"Dat geroer in iemands ziel, het openrijten van wonden... Weet u hoe het voelt?" ~ p230

Muurbloem, dat is de alias die Daantje gebruikt wanneer zij voor haar werk een account aanmaakt op een datingsite speciaal voor vreemdgangers: SecondFlirt. Haar baas wilt dat zij een artikel schrijft over het reilen en zeilen in de wereld van online dating voor gelukkig getrouwde stellen. Al gauw word Daantje overspoelt met berichten, variërend van leuke gesprekken tot de meest vunzige voorstellen. Uiteindelijk gaat het van kwaad tot erger en achtervolgt Daantje's werk zich tot in haar privé leven. Wie kan ze nog vertrouwen? En wat hebben de gesprekken van meneer Stevens met zijn psycholoog Patrick met het verhaal te maken?
Gaby Rasters is vooral bekend door haar feelgood boeken, en maakte met Muurbloem een uitstapje naar een voor haar nieuw genre. Wat mij betreft is dit een absoluut geslaagde excursie! Vanaf de eerste pagina weet het verhaal te boeien en de luchtige schrijfstijl zorgt ervoor dat je zo door de pagina's heen vliegt. De personages zijn mensen waar je je makelijk in kan vinden, en de twee aparte verhaallijnen zorgen ervoor dat je nieuwsgierig blijft naar hoe het uiteindelijk zal samen komen. Terwijl je aan het lezen bent denk je het allemaal te weten, en misschien weet je het zelfs wel zeker, maar toch weet Gaby je op het nog te verrassen op een manier waar je gewoon de kriebels van krijgt.

"Je bent nog een grote hufter dan ik al dacht dat je was. Maar je weet wat ze zeggen: hoe kleiner de pik, hoe groter de lul." ~ p161

Ik heb echt met volle teugen genoten van dit verhaal! De enige reden dat ik het net geen 5 sterren geef heeft te maken met de vormgeving van het binnenwerk en de epiloog. Het lettertype gebruikt voor de chat gesprekken is enorm groot en schreeuwerig, en leest absoluut niet fijn. En wat betreft de epiloog, voor mij voelde dit niet als de perfecte afsluiter. Zonder spoilers is dit heel lastig uit te leggen, maar om toch een poging te doen: Ik denk dat het idee wel mooi is, maar dat het dan niet in 3 pagina's gestopt had moeten worden. Er zijn nu te veel emoties overgeslagen, zodat het nu een beetje afgeraffeld en onbeduidend gevoel geeft, voor mij althans. En eerlijk is eerlijk: een heerlijk boek als dit had er makkelijk nog 50 bladzijden bij kunnen hebben. Dat zou absoluut geen straf zijn. ;)