Adembenemened

Weet waar je aan begint als je Achter de Nevel openslaat, want wegleggen lukt nauwelijks nog. Als Pisano bloed ruikt, neemt hij je zonder genade mee en bezorgt je een onrustig, soms ronduit onaangenaam gevoel. Niet omdat hij niet schrijven kan. Integendeel. Zijn heldere stijl deed me denken aan een bevlogen journalist die kost wat kost de waarheid boven tafel wil krijgen. Geen geneuzel. Historische feiten, plausibele aannames en een flinke dosis gezond verstand.
Bijzonder knap dat hij naast ‘klokkenluider’ ook onderhoudend verteller weet te blijven en erin slaagt in dit intelligente plot levensechte personages te verweven. Je begrijpt de gedrevenheid van Pisano’s held Harry om de reputatie van zijn overleden vrouw te herstellen. Je glimlacht om zijn onhandigheid en bewondert zijn doorzettingsvermogen en scherpe verstand. Een man naar mijn hart.
Achter de Nevel is een intrigerend boek. Ik betrapte mezelf regelmatig op het vasthouden van mijn adem gevolgd door de verzuchting: ’Het zal toch niet …’ Sinds ik het las, kijk ik anders naar het nieuws.