Heerlijk wegdromen bij de geuren en kleuren van nimmernimmer

Het boek begint op het moment dat Meghan gedwongen als gast bij Mab, de Winterkoningin, moet verblijven. Ze mag in feite door het kasteel lopen maar dat lijkt haar niet erg slim. Overal lopen Winterfae, phoeka’s en kobolds rond. En die vinden het wel leuk om het de dochter van de Zomerkoning moeilijk te maken.

Tijdens de het feest waar de overdracht van de Scepter van de Seizoenen plaatsvind houd Meghan zich dan ook het liefste op de achtergrond. Sage, een broer van Ash en dus ook een Winterprins, roept haar apart om met haar te spreken. Maar juist op dat moment valt een klein groepje Ijzerfae binnen om de Scepter te stelen. Hoe hard Sage ook probeerd,het lukt hem uiteindelijk niet om te voorkomen dat de Scepter gestolen word. Zo snel als dat de Ijzerfae waren gekomen, verdwenen ze ook weer, al het bewijs van hun bestaan met zich meenemend. Mab, de Winterkoningin, gelooft Meghan opnieuw niet wanneer ze verteld over de Ijzerfae. Ze denkt dat het een list is van de Zomerfae en verklaart hen de oorlog. Meghan is ten einde raad. Dit mag toch niet gebeuren. Wanneer Ash hoort wat er is gebeurd met de Scepter van de Seizoenen, besluit hij nog eenmaal met Meghan naar het Ijzerrijk af te reizen om de Scepter terug te halen. Gaat ze dat lukken?

Ook het tweede deel van deze serie leest heerlijk weg. Alsof je midden in hun wereld bent beland. Het is dan ook heel gemakkelijk om je een voorstelling te maken van alle geuren en kleuren waaruit Nimmernimmer bestaat en de vernietigende kracht en grauwheid van het naderende Ijzerrijk te zien ontstaan. Wel vroeg ik mij af hoe het nu precies zit met het doen van beloftes en het maken van overeenkomsten. Meghan had Ash namelijk beloofd om mee te gaan naar het Winterhof. In deze twee boeken wordt er maar al te vaak misbruik gemaakt van mensen die snel beloftes doen en zitten er vaak addertjes onder het gras. Wanneer de Zomerkoning Meghan dan komt terug halen, wordt gezegd dat dit niet mag. Ze heeft namelijk zelf belooft te komen. Dit klopt natuurlijk. Maar in de belofte is niet opgenomen voor hoelang. Alleen dat ze na hun missie ermee naar toe moest. Ik heb nergens iets gelezen over een belofte dat ze ook moest blijven of geen poging zou kunnen doen om weg te gaan. Dit vind ik jammer. Want in de verhalen zijn de beloftes en overeenkomsten die aangegaan worden erg belangrijk. Ik vond het dan ook maar moeilijk te accepteren dat ze er dan gewoon maar bleef. Ondanks deze, voor mijn gevoel, verwarrende belofte, word het verhaal met iedere bladzijde spannender. Je merkt heel goed dat Meghan nog steeds lerende is over alles wat met Nimmernimmer te maken heeft. Ze groeit als het ware voor je ogen op. Hoewel ze nog vaak twijfelt lukt het haar al beter om zelf keuzes te maken. Hoe moeilijk deze ook zijn.

Ik kan dan ook niet wachten om met het volgende deel te beginnen.