Heerlijk boek

Wanneer Shannon aankomt bij de antieke veiling wordt ze door een aparte man de weg naar de parkeerplaats gewezen. De veiling schijnt achter in een hele grote tuin te zijn en er staat van alles tussen, beelden, meubels, potten, vazen etc.
Wanneer ze van de veiling vertrekt beginnen zich donkere wolken te vormen en al gauw begint het keihard te regenen en te waaien. Terwijl ze met al haar kracht probeert de auto op de weg te houden word alles zwart. Wanneer ze niet veel later haar ogen open doet ziet ze gelukkig bekenden gezichten, maar toch is er iets anders aan ze, maar wat kan ze niet helemaal plaatsen. Als ze weer helemaal bijgekomen is merkt ze dat ze ergens anders is. Waarom hangen er fakkels aan de muren en geen lampen?

Op een of andere manier schijnt ze vanuit haar oude vertrouwde Oklahoma in Partholon te zijn beland. Een soort van parallelle wereld. Shannon kijkt haar ogen uit, maar mist het thuis toch heel erg. Ook maakt de gedachte aan Rhiannon die dus in haar wereld rondloopt haar ongerust. Maar zodra ze er achterkomt dat de Fomorianen steeds dichterbij dreigen te komen en alleen maar verderf met zich meebrengen, vermant Shannon zich en probeert er alles aan te doen om de mensen die in Partholon leven te beschermen. Maar of haar dat gaat lukken?

Het verhaal begint leuk en luchtig, en voor je het weet bevind je je in Partholon. De overgang in het boek is goed en duidelijk beschreven, waardoor je het echt met Shannon meebeleefd. Ook vond ik het idee dat personages een soort gelijke dubbelganger hebben in de gewone wereld erg leuk en interessant om te lezen. Dit zorgt voor veel grappige maar ook ongemakkelijke situaties voor Shannon en de mensen om haar heen.
Verder vond ik het heel leuk om eens te lezen over een wat ouder hoofdpersoon, sommige grapjes over John Wayne begreep ik niet helemaal maar dat deed niet veel aan het verhaal af.