Teleurstellend

Ik zie wel dat je het boek hebt gecategoriseerd onder 'gelezen'. Is dat dan wel zo..? ;)

Ik had geen andere keuze, er is geen categorie 'begonnen, maar niet uigelezen'

Als je slechts 1/3 deel van het boek hebt uitgelezen, Daria, lijkt het niet helemaal eerlijk naar de auteur toe als je het boek toch van sterren voorziet. Dat hoeft hier ook niet. Een boek kun je bovendien pas goed beoordelen als je het volledig hebt gelezen. Een auteur kan je best nog verrassen. Ik ben het wel met je eens dat een categorie "niet uitgelezen" en dan geen sterrenmogelijkheid een waardevolle aanwinst op Hebban zou zijn.

Ik heb zo veel boeken in mijn leven gelezen, dat ik denk dat ik nu al mag zeggen - een goed boek zie je van de eerste pagina's. Een goed boek pakt je vast en laat je niet los. Ik heb nog nooit een boek gelezen, waarvan ik in het begin dacht, dat het slecht geschreven was en aan het einde besef kreeg dat het toch goed is. Ik denk, dat het niet eerlijk naar de auteur toe is om zijn boek veel sterren te geven alleen omdat hij een leuke persoon is of alleen omdat iedereen die sterren geeft.

Het laatste staat buiten kijf, Daria, uiteraard! Dat is nooit goed! Maar geen sterren geven is een beter signaal wanneer je het boek bij lange na niet hebt uitgelezen. Ik lees al vanaf mijn kindertijd, en heel erg veel. Toch hebben meerdere auteurs me in de loop van een boek toch weten te pakken of weten te verrassen. De bedoelingen kunnen ook pas later duidelijk worden. Ach, er kunnen zo veel redenen zijn. En soms, ik weet niet of dat bij jou ook zo is, ben ik gewoon niet in de stemming voor een bepaald boek, te ongeduldig, of wat dan ook. Maar dan onthoud ik me van enige stem.

Zou je misschien een voorbeeld van zo'n boek kunnen geven, Anneke? Ik zou het graag willen lezen en verrasd worden. De bedoelingen van de auteur kunnen inderdaad aan het einde helemaal anders zijn, dan de lezer dacht. Maar toch. Zelf op langzame en moeilijke boeken word ik vanaf de eerste pagina's al verliefd of niet. Ik heb bijvoorbeeld The Remains of the Day van Kazuo Ishiguro vorig jaar gelezen. Nou dat pas een langzaam boek! Het sprak me niet aan, ik vond de hoofdpersonage niet erg sympatiek, ik was niet blij met de plot. Maar het is zo fantastisch geschreven, de taal is prachtig, de setting is fascinerend - dit zorgde ervoor, dat ik verder las. Of De schaduw van de wind, waarvan veel recensies hier op Hebban zeggen, dat het niet te lezen is vanwege te ingewikelde plot en te lange zinnen. Maar ik vond het een prachtig boek, waar de plot, personages, de stijl en de setting elkaar steunen en helpen om een magisch verhaal te scheppen. Het vervolg is net zo mooi geschreven, maar het einde stelde me teleur en ik kan het heel goed uitleggen waarom. En toch was dat boek vanaf begin mooi en pakkend. Dat kan ik over Wees onzichtbaar niet zeggen. Met dit boek heb ik meerdere keren geprobeerd om het verder te lezen. Juist omdat ik dacht, dat mijn stemming misschien op dit moment niet passend is. Ik heb andere boeken tussendoor gelezen en terug naar dit boek gegaan. Toch niet. En juist omdat het voor mijn zo'n enorme uitzondering is - het feit dat ik een boek niet kan uitlezen - heb ik besloten om deze recensie toch te schrijven. En als dit boek toch zo goed is als iedereen zegt, dan is mijn kleine recensie niet erg tussen al die 5-sterren recensies.

Met dat laatste heb je in dit geval zeker een punt, Daria, maar het gaat natuurlijk om het principe: een eindscore geven ondanks dat je het boek niet hebt uitgelezen. Even gezocht in mijn herinneringen en ik dacht direct aan De vriendschap van Connie Palmen, een boek dat ik ergens tussen 1996 en 2000 moet hebben gelezen. Zeer lastig boek om doorheen te komen en ik weet dat in die tijd veel mensen het aan de kant hebben gelegd. Toch wilde ik doorzetten en het begon me op een gegeven moment te pakken, ik meen pas na de eerste helft. Ik herkende steeds meer van mezelf erin, al herinner ik me niet meer waarom en wat precies, maar het gevoel dat ik erbij had weet ik nog goed. Overigens spreekt Palmen me nu totaal niet meer aan. En dan 'Het lot van de familie Meijer' van Charles Lewinsky. Ik had daarvoor zijn 'Terugkeer ongewenst' gelezen, dat ik uitzonderlijk goed vond, een dikke vijf sterren. Maar 'De familie Meijer' vond ik veel te langdradig en ik heb me meerdere keren op moeten peppen om het toch uit te lezen. Geen spijt van gehad, want achteraf kon ik zo veel begrijpen en plaatsen en was er zo veel binnen die familie gebeurd. Toch nog vier sterren! Een recent voorbeeld is het veelgeprezen 'De acht bergen' van Paolo Cognetti. Het boeide mij helaas weinig, het verhaal kabbelde maar voort. De schrijfstijl deed me echter doorlezen. Toch nog ruim drie sterren, al had ik veel meer van dit boek verwacht. Dit zijn enkele voorbeelden van boeken die ik ondanks de slechte start toch heb uitgelezen. Van boeken die ik niet heb uitgelezen zul je mijn score hier nooit vinden noch op mijn boekenplank 'Gelezen'.

Dankjewel voor alle tips, Anneke! Ik ga ze op mijn ik-wil-lezen-lijstje zetten. "De acht bergen'' stond toevallig al op mijn lijst in de app van de bibliotheek. Dus die ga ik zeker ooit lezen. En wat betreft de sterren en principes. Ik vind het juist een belangrijke leeservaring, een boek dat ik niet kon uitlezen, zeker waard om met andere lezers te delen. Ik snap je punt, maar t0ch - I agree to disagree.

Graag gedaan! Ik heb trouwens nog best een bijzondere tip voor je. Een boek dat ik zeer recent las en dat ik 'never nooit' zou hebben gekozen, alleen al vanwege het thema 'carnaval'/dronkenschap'. Maar iemand drukte het in mijn handen en was nieuwsgierig naar wat ik als veellezer ervan zou vinden. "Of je vindt het niks óf je vindt het prachtig." zei hij. Híj vond het dus prachtig. Met die wetenschap heb ik echt zeker in het begin "doorgebeten", maar wát een mooie opbouw, wát een boek, een prachtig psychologisch gelaagd verhaal. Mocht je nieuwsgierig zijn, ik vond het gewoon nodig er iets over te schrijven: https://www.hebban.nl/recensies/anneke-gieling-over-naar-de-overkant-van-de-nacht

Volgens mij ben je minder gecharmeerd van Nederlandstalige schrijvers, als ik naar je 'gelezen'lijst kijk en naar je beoordeling met sterren. Het boek van Murat heb ik nog niet uit; ben ongeveer halverwege maar ben getroffen door de ogenschijnlijk gemakkelijke manier waarop hij schrijft. En als je vindt dat er niets gebeurt zal ik nooit op dezelfde lijn zitten. Doet me denken aan de mensen van mijn Engelseboek -clubje die hetzelfde oordeel hadden over het laatste boek van Julian Barnes"the only story". "Er gebeurde niets", vond men... Maar ...smaken mogen gelukkig verschillen,. Overigens, ik was in dat clubje ook de enige die het boek wèl zou aanbevelen. Zo zie je maar weer. ;-)

Dat is niet waar. Ik vind Tommy Wieringa een fantastische schrijver, wat hij met de taal doet en hoe hij met de verhaallijn en zijn wendingen speelt - fascinerend. En Herman Koch vind ik ook heel goed in zijn genre. En ik ben helemaal gek op Griet op de Beek en Stefan Brijs, allebei geen Nederlands, maar wel Nederlandstalig en de echte meesters. Op dit moment ben ik De Tweeling van Tessa de Loo aan het lezen en dit boek vind ik ook heel erg mooi, hoewel de taal een beetje moeilijk voor mij is. Het verhaal van Murat raakt me gewoon niet. Ik heb tijdens de afgelopen maanden meerdere keren geprobeerd om zijn boek uit te lezen, maar het is me niet gelukt. Smaken mogen inderdaad verschillen. Er zijn mensen, die de boeken van Suzanne Vermeer fantastisch vinden. Als dat mag, dan mag ik ook een boek van Isik niet leuk vinden.

Ik geloof niet dat ik ergens gezegd heb dat je Murat niet mooi mag vinden. Ik heb gemeend iets te kunnen lezen uit jouw smaak voor boeken en voor een deel zie ik dat onze smaken verschillen. Koch? Nee dank je. Tessa de Loo? 'De tweelingen' was ik niet zo weg van; Belgische schrijvers? ja, doorgaans zeer positief. Ik denk dat je misschien enigszins ingevoerd moet zijn in het tijdsbeeld en de locatie waarover Murat schrijft..Voor een 'native" Nederlander is het goed om te lezen hoe iemand dat ervaren heeft. Maar...ook dat zal voor iedere Nederlander verschillend zijn. De een kan zich ermee vereenzelvigen, de ander niet. We leven in een redelijk vrij land en het is heerlijk dat wij van mening mogen verschillen en dat ook te kennen kunnen/mogen geven. Ben benieuwd wat jij van het boek' de Bekeerlinge' zou vinden. Het is ook van een Belgische auteur, ook een Stefan: Stefan Hertmans.

Ik geloof niet dat mijn buitenlandse afkomst iets te maken heeft met de indruk, die dit boek op mij gemaakt heeft. Ik ken namelijk minimaal twee Nederlanders (35 en 55 jaar oud, hoogopgeleid, al het er toe doet), die dit boek ook ontzettend saai en overgeschat vonden. Daarnaast ken ik dankzij mijn eigen ervaring en dankzij mijn vrijwilligerswerk wat het betekent om uit een ander land naar NL te komen wonen, hoe allochtonen zich hier voelen enz. Maar daardoor wordt het boek voor mij niet beter. Ik vin dat het überhaupt helemaal geen nut heeft om over smaken te discussiëren. Je kunt mij niet overtuigen dat dit een meesterwerk is en ik kan jou nooit overtuigen dat De tweeling goed geschreven is. Je hebt nergens gezegd dat ik dit boek mooi moet vinden. Maar toch probeer je in elke reactie een reden te vinden waarom ik niet in staat ben om dit boek te begrijpen of zo. Dit vind ik eigenlijk niet prettig. I agree to disagree. Bedankt voor een tip, ik zal deze titel opzoeken. UPD. Ik heb in je boekenlijst gekeken. Ik vind De verborgen geschiedenis een heel goed geschreven boek, in een bepaalde zin inderdaad een meesterwerk. Maar Smilla's gevoel voor sneeuw is in vele opzichten slechter (wat een slordige finale!), maar op Smilla werd ik vanaf de eerste pagina verlieft en ik las dit boek met een bonzend hart en tranen. Als het me raakt, dan raakt het me. No matter what. En de redenen zijn moeilijk om te verwoorden.

Er staan wel boeken tussen die ik soms wel minstens 40 jaar geleden gelezen heb. Het sterrenwaarderingssysteem is daarom hier en daar wel op herinnering ingegeven, Maar Smilla was een van mijn eerste spannende boeken waarvan ik vond dat die zeker niet alleen in de hoek van spannende boeken geduwd moest worden. Ik analyseer boeken niet zo erg maar ga af op , in grote lijnen, de emotie en het gevoel wat ik er bij onderging of eraan over houd. Overigens is de lijst slecht een greep uit dat wat ik gelezen heb als, inmiddels, 70 jarige. ;-)

Oh, god, en ik zit hier zo stoer te debatteren met iemand die makkelijk mijn oma zou kunnen zijn! Het spijt me, dit was heel erg onbeleefd van mij. Maar dat verklaard het ook. In mijn leesclub voor de migranten, die ik in mijn dorp run, heb ik twee 70+ Nederlandse vrijwilligers die ons met woorden en uitdrukkingen helpen. Deze twee dames raden me ook heel vaak boeken en schrijvers aan. En geen enkele keer was het tot nu toe een klik. Elke keer mis. Hoewel ze zelf de boeken, die we met de leesclub kiezen, meestal best leuk vinden. Maar andersom werkt het niet. De boeken, die zij aanraden, lijken me vaak te langzaam, te saai. Ik denk dat het misschien toch aan de generatie ligt. Wij, 30igers, lezen anders dan jullie. We hebben meer actie nodig, denk ik.

Haha, mag ik hier hartelijk om lachen. Ik reageer niet meer want het aardige gaat er zo vanaf. Dit keer zeg ik 'sorry' dat ik gemeend heb een aardige conversatie op gang te kunnen houden t.a.v. boeken. Ik wens je succes met dat wat je voor ogen hebt.

Jammer dat je het zo opneemt. Groetjes en veel leesplezier. ;-)