recensie in het web van een loverboy

Ik ben het met Mieke Piersma eens dat dit een slecht geschreven boek is. Vanaf de eerste pagina was het me al duidelijk dat dit verhaal met een pubermeisje in de hoofdrol is geschreven door iemand van minstens de gepensioneerde leeftijd (wat later ook bleek te kloppen) die niet helemaal doordrongen is van het 'moderne' taalgebruik onder jongeren. Dit ervoer ik als hinderlijk. Het taalgebruik is zo als dat misschien 60 jaar geleden onder jongeren nog gebruikelijk was, maar nu al lang niet meer (helaas, dat wel). Het onderwerp is wel boeiend waardoor ik het kon opbrengen het boek uit te lezen. Verder vind ik dat er in dit boek te vaak en te lang wordt doorgegaan over gevoelens en lijden en gekwetst worden... En dan vaak met een christelijke, lievige, kinderlijke saus er over heen. Daar werd ik soms bijna misselijk van tijdens het lezen maar dat kan met leeftijd en/of cultuurverschillen te maken hebben. Dit vind ik een prima boek voor christelijke ouders om bij hun 15 jarige puberdochter op het nachtkastje te leggen. Al is er maar een meisje die door het lezen van dit boek uit de klauwen van een loverboy blijft, dan heeft dit boek mijns inziens een belangrijke taak volbracht.