Casino

‘Casino’ van Pieter Aspe, gepubliceerd in 2005, is het zoveelste van vele boeken over de Brugse commissaris Pieter Van In. Het is de zestiende misdaadroman van Aspe en ook deze werd met lovende woorden door de pers omschreven. Hoewel Aspes vorige boeken zich vooral in Brugge afspeelden, heeft Van In deze keer zijn handen vol rond enkele mysterieuze moorden waarbij hij vooral in Blankenberge op zoek moet gaan naar antwoorden. Het begint allemaal wanneer ene mijnheer Blontrock wordt opgepakt voor openbaar dronkenschap. Hij waarschuwt voor doden die zullen vallen ten gevolge van een roulettespel. Op zich niets verontrustends, wat straffe woorden gesproken door een man die te diep in het glaasje gekeken had, ware het niet dat hij later dood wordt aangetroffen in zijn huis. Van In verdiept zich samen met zijn goede vriend Guido Versavel direct in de zaak en raakt betrokken bij een persoon die wrede spelletjes speelt. 1…,2…,3…, het Spel gaat beginnen.

In ‘Casino’ staat de gokwereld centraal. Mysterieuze moorden die allemaal lijken te draaien om één roulettespel. Je wordt meegesleurd in de gokwereld en diens illegale kantjes. Net als in Aspes vorige boeken, is er ook in ‘Casino’ een auctoriële verteller. Pieter Van In is het hoofdpersonage en diens vrouw Hannelore Martens en zijn collega en vriend Guido Versavel zijn de nevenpersonages. Het boek is heel gemakkelijk geschreven. Het leest vlot, het is een thriller voor het gewone volk. Ik vind het goed dat het boek zo ‘down to earth’ is. Dat er naast de gebeurtenissen die het boek een thriller maken, ook gewone menselijke aspecten inzitten die iedereen in zijn leven meemaakt. Twijfels over een relatie, jaloezie, liefde, vriendschap, … Dit maakt de personages zo menselijk. Ook zit er in Aspes verhaal humor, wat ik als een essentieel kenmerk van een goed boek beschouw. Thrillers zijn soms zo beladen en humor maakt de conversaties luchtig en leuk om te lezen. Aspe laat ons ook op een spannende manier kennismaken met het gokmilieu en ik denk dat het zijn bedoeling was om ons wat meer inkijk te geven in het denken van een verslaafde gokker. Zo heb ik geleerd wat het betekent om zo verslaafd te zijn aan iets, dat je bereid bent alles ervoor op te geven-zelfs mensenlevens. Het boek is bedoeld voor mensen die op zoek zijn naar een misdaadroman vol actie, spanning, die makkelijk leest en natuurlijk… een moord die op het eerste gezicht onoplosbaar lijkt.

Casino bewijst dat een goed thrillerverhaal niet altijd vijfhonderd pagina’s lang moet zijn. Slechts in een luttele 286 pagina’s slaagt Aspe erin een bloedstollend verhaal neer te pennen. Gokken is misschien verslavend, maar zo is dit boek ook. ‘Casino’ is een boek dat ontzettend vlot leest en dat, als je er eenmaal in begonnen bent, moeilijk weg te leggen is. Het is spannend doordat het hele verhaal opbouwt naar één gebeurtenis: het moment waarop het verhaal zich ontsluit, waarop Van In erachter komt wie de moordenaar is en actie onderneemt. Helaas leek Aspe iets te gehaast om het boek te eindigen. Nadat Van In zich op de zaak stort, duurt het onderzoek bijna het hele boek lang en voor je het goed en wel beseft is het al voorbij. Het einde gaat veel te snel. Ik had het veel spectaculairder verwacht. Er bestaat echter geen twijfel dat Aspe een uitzonderlijk goede schrijver van misdaadromans is. Zoals ik al eerder heb gezegd, vind ik dat hij erin slaagt zijn personages heel menselijk weer te geven. Ze zijn grappig, kampen met menselijke problemen zoals argwaan, woede, jaloezie maar ook liefde, verdriet en homoseksualiteit worden aangehaald. Dit maakt het voor de lezer makkelijker zich te identificeren met Van In, Hannelore Martens of Versavel. Verder is ‘Casino’ een geloofwaardig boek. De gebeurtenissen zijn realistisch. Er is slechts een ding dat minder realistisch is en dat zijn de domme fouten van de moordenaar. Het is wel heel toevallig dat hij ‘per ongeluk’ zoveel fouten maakt en sporen achterlaat waardoor Van In hem of haar kan opsporen. Mede hierdoor wordt het verhaal te voorspelbaar. Ik hou meer van boeken waar ontzettend onverwachte dingen in gebeuren. Waar er door een gebeurtenis plots een andere wending aan het verhaal wordt gegeven. De voorspelbaarheid is er en dat is jammer. Maar er is wel iets anders dat ik positief vindt. De afwisseling van personages. Het verhaal mag dan wel Van In als protagonist hebben, speelt het verhaal zich ook af door de ogen van zijn vrouw Hannelore en Versavel. Het is leuk dat, als ze een gesprek voeren, je weet wat beide personen denken van de ander. Dit levert soms grappige taferelen op. Als een echte boekenliefhebber raad ik iedereen die zin heeft in een goed geschreven, eminente misdaadroman ‘Casino’ van Pieter Aspe aan. Hij is niet uitgeblust, zoals velen denken, hij is nog steeds een vakman. Hij weet hoe hij zijn lezers kan behagen. En hoewel dit boek me geen wauw gevoel naliet, leverde het me wel een bijzonder prettige leeservaring op.