Liefde heelt onverwachts wonden uit het verleden

Kate Paris debuteerde in 2017 met Een ondertoon van liefde. Dit was het eerste deel in de Sommelier-serie. Het boek eindigde enorm spannend en toen bekend was dat het tweede deel zou gaan over Olivier, die in deel een niet zo heel positief naar voren kwam, konden de fans bijna niet wachten: in het vervolg Een omweg naar geluk horen we zijn verhaal.  

Wanneer het restaurant van zijn ouders ten onder dreigt te gaan, kan Olivier niet anders dan alles op alles zetten om het bedrijf te redden. Alleen wordt dit hem niet gemakkelijk gemaakt. Olivier wordt door zijn vader de deur gewezen en moet het op eigen benen zien te redden. Wanneer hij Fee, het nichtje van Ivy ontmoet, verandert zijn leven volkomen op een manier die hij niet voorzien had. Samen met Fee begint hij een onverwachte roadtrip door Europa om niet alleen het restaurant, maar ook Fee te redden.  

Olivier was in Een ondertoon van liefde niet het toonbeeld van een heer. Hetgeen hij Ivy had aangedaan, zorgde ervoor dat je als lezer geen sympathie voor hem kon opbrengen. Dat gevoel is er nog steeds wanneer je in Een omweg naar geluk begint. Olivier is in eerste instantie een eikel en het feit dat hij in eerste instantie nare dingen meemaakt doet je weinig.  

Fee daarentegen is een personage dat vanaf de eerste pagina intrigeert. Ze is enorm mysterieus en heeft een bijzonder beroep. Ze voert publiciteitsstunts uit door het beklimmen van de meest hoge gebouwen. Wat nog niet meteen duidelijk is, is dat deze beklimmingen een soort vlucht voor Fee zijn.  

Het verhaal wisselt van perspectief en van tijd. Zo volgen we het verhaal van Olivier in het heden en het verhaal van Fee in het verleden. De keuze voor deze wisseling is goed, omdat het leven van Fee op deze manier langzaam onthuld wordt. Nergens wordt het boek hierdoor langdradig of saai. Je stapt in de auto van Oliviers moeder en laat je door twee mensen meenemen door Europa.  

Het verhaal is een vervolg op Een ondertoon van liefde, maar het is goed los te lezen. Er wordt weinig verwezen naar het eerdere deel en dat is oké, omdat Een omweg naar geluk weinig te maken heeft met het eerste deel. Het verhaal van Olivier en Fee staat bijna volledig los van Een ondertoon van liefde. Het is dan wel grappig om soms de link te kunnen leggen als Olivier en Ivy of Olivier en Madame Levie aan het kibbelen zijn.  

Lange tijd lees je een verhaal van twee vechtende mensen. Olivier vecht voor zijn restaurant en Fee worstelt met haar trauma – ook al weet je pas op het einde wat er echt in haar leven heeft gespeeld. Op een gegeven moment bereiken beide personages een keerpunt en lijkt alles goed te komen. Toch zit er een addertje onder het gras en moet één van de twee in actie komen. Dit spannende einde doet denken aan het einde van Een ondertoon van liefde en zorgt ervoor dat je gewoon niet kunt wachten op het derde deel in deze serie.  

Een omweg naar geluk is een boek over liefde, tussen man en vrouw, maar ook tussen kind en ouder. Over schuldgevoel dat je jaren met je mee kunt dragen. Over vluchten voor het verleden en je angsten, maar ook een verhaal over juist over de drempel heen stappen en het gevecht met je demonen aangaan. Met Een omweg naar geluk heeft Paris een prima roadtrip beschreven die doet verlangen naar meer.