Een niet overtuigend begin en (te) weinig spanning

Penitenza is het tweede boek van Karin Kallenberg & Dimitri van Hove na B.B., een psychologische thriller die in 2013 uitgebracht is. Dat het verhaal in Penitenza zich in Italië afspeelt is mede te ‘danken’ aan het feit dat Kallenberg naar Rome vertrok (daar nu nog steeds woont) en daar een huis deelde met een Italiaanse familie. Daarnaast is, buiten schrijven, schilderen een van haar andere liefhebberijen.  

Johan is restaurator en krijgt de mogelijkheid om in Florella (Italië) een schilderij en glas-in-lood ramen te restaureren. Merel, zijn vrouw, geeft haar baan op en samen vertrekken ze voor één jaar naar Italië. Ze huren een appartement bij Daniël, een oud-klasgenoot van Merel, die met zijn Italiaanse vrouw Loredana in Florella woont. Vol goede moed beginnen ze aan hun avontuur. Na een tijdje komen ze tot de conclusie dat niet alles loopt zoals ze gehoopt of gedacht hadden en wanneer in hun nabije omgeving een misdrijf plaatsvindt, staat heel hun leven op zijn kop. Op wie kunnen ze nog vertrouwen en op wiens hulp kunnen ze nog rekenen?   Het verhaal, dat afwisselend in (relatief) korte hoofdstukken wordt ‘verteld’ door Daniël, Merel, Johan en Maria Grazia (de oma van Loredana), begint nogal overrompelend, mede door de vele personages die in korte tijd voorgesteld worden, hun bezigheden en diverse gebeurtenissen die meteen door elkaar heen spelen.  

Qua personages worden Merel en Daniël het meest getypeerd, en Johan en Maria Grazia in iets mindere mate. Merel wordt heen en weer geslingerd tussen haar liefde voor Johan en de aantrekkingskracht die Daniël op haar heeft. Hij geeft haar complimentjes en besteedt aandacht aan haar en daar is ze nogal gevoelig voor. Daniël is een echte ‘womanizer’; hij weet hoe hij de vrouwen aan moet pakken om hun aandacht te krijgen en ondanks zijn huwelijk met Loredana flirt hij er lustig op los. Hij is egoïstisch, houdt weinig rekening met anderen en ziet pas te laat de gevolgen van zijn doen en laten. Toch heeft hij ook een andere (goede) kant, die hij echter maar sporadisch laat zien en die dan ook verder niemand kent. Johan is een man van principes. Hij offert hier zelfs veel voor op. Hij kan niet tegen leugens en het valt hem zwaar om te gaan met de manier waarop Daniël en Gianni (de vader van Loredana en tevens hoofduitvoerder van de restauraties aan de kerk) zakendoen en omgaan met eerder gedane beloften. Maria Grazia is een echte Italiaanse nonna. Ze staat haar mannetje en weet van aanpakken.  

Het eerste deel van het verhaal komt niet echt goed uit de verf. Zoals eerder gezegd, gebeurt er nogal veel en het verhaal springt vaak van de hak op de tak. Daarbij zit er, mede door de gebruikte schrijfstijl, weinig diepgang in het verhaal. In de tweede helft van het verhaal wordt dit iets beter opgepakt en begint het verhaal zich meer te ontwikkelen. De plot is wel goed uitgewerkt en doordacht, hoewel je als lezer een deel ervan kunt voorzien.  

Penitenza wordt door de auteurs zelf niet als thriller getypeerd, maar als (spannende) misdaadroman. Spanning is er echter weinig tot niet. Wel staan Merel en Johan psychologisch gezien onder een behoorlijke druk. In zijn algemeenheid kan er gesteld worden dat er een stijgende lijn in het verhaal zit en dat er veel aandacht is voor de typisch Italiaanse familietradities en de gebruikelijke hiërarchie. Misdaad, de strijd tegen onrecht, opoffering, het nastreven van idealen en verlangens. Het komt allemaal voorbij. Ondanks dit alles is het net niet voldoende om het verhaal in Penitenza écht te laten beklijven.