Het lijkt allemaal niet veel uit te maken

‘Niet dat het iets uitmaakt’ , Bert Moerman.

‘Niet dat het iets uitmaakt’ is een makkelijk te lezen licht-ironisch verhaal over keuzes maken of het leven laten gebeuren. Zelf sturen of gestuurd worden. Het is geschreven in de personale je, even wennen, maar dan leest het al snel gemakkelijk weg. Het thema is uitgewerkt met nogal veel borreltafel wijsheden en quasi filosofische gedachten van de verteller, en zit gelukkig ook vol spitsvondigheden die me regelmatig deden glimlachen: “Hoe zou God zich gevoeld hebben op de achtste dag?”
Het verhaal is misschien wel de achtste dag van de HP. Als hij terugkijkt – door de ogen van de verteller- ziet hij dat hij geen prachtige schepping heeft gemaakt van de beschreven periode . De periode waarin hij verliefd wordt ( of niet?) en gaat samenwonen.
HP laat het leven aan zich gebeuren. Zijn relaties met vrouwen zijn oppervlakkig net als hij zelf nogal oppervlakkig – opportunistisch?- lijkt te zijn. Zijn werk is zijn succes. Een succes dat hem in de schoot is geworpen door te doen alsof hij iets voorstelt.
De schrijver gebruikt veel flashforwards. Dit werkt goed, omdat het verhaal op zichzelf niet bijster spannend is. Ook is het verhaal doorspekt met humorische beschrijvingen en grappige omschrijvingen. Luiheid is de vijand, maar ook een vriend die er altijd voor je is. Pag. 11
Het probleem was dat je goedgehumeurd was opgestaan. Pag 50

De HP is geen innemende persoonlijkheid, eerder een anti-held met een nogal afstandelijke bijna cynische kijk op de wereld om hem heen. Niet alleen vrouwen, (als te keuren vlees), ook de literaire wereld moet het ontgelden in de beschrijving van een ‘literair non-event’.
“Die elf romans ( etc) die zijn ziel heeft uitgekotst, worden beloond met een bedrag dat ongeveer een twintigste is van het budget van deze avond en een portret geschilderd door een armzalige artiest. De waardevolste waren dan nog de drie kussen van die griet die de hele avond aan elkaar praatte.” Pag 23
Ook HP zelf moet het ontgelden: Over HP bij de balie op een vliegveld: "...stond je als in vershoudfolie gewikkeld voor een dame, ('...) Een viskom op je kop.”

Minder geslaagd vind ik de vele clichés en de omhaal van woorden en herhalingen van nogal vanzelfsprekende zaken. ‘Je studeerde af, je zocht werk, je vond werk, je werkte. De stad was klein maar groot genoeg, en groot maar klein genoeg.’ Pag. 15 Ook de eigenschappen en karaktertrekken van HP worden in telkens net iets andere bewoordingen opnieuw benoemd. Na drie keer weet je ongeveer hoe deze personage in elkaar zit en wordt het vervelend.
De conversatiestijl waarin het verhaal is geschreven riep bij mij de vraag op of de titel van het boek ook iets zegt over de gedrevenheid van de schrijver, of gebrek daaraan om een echt goed boek te schrijven. Of bedoelde Moerman met dit werk misschien juist een kritische noot naar de kunst der letteren en schoon schrijverij?
Het boek is geschreven met inzicht in schrijftechniek en bevat gelukkig veel humor. Maar mist noodzaak. Lees het of lees het niet. Ik kan niet zeggen of dat nu wel of Niet veel uitmaakt.
Als je niet op zoek bent naar zware kost is dit een aardig boek om tussendoor te lezen.