Een goede literaire, psychologische thriller

Eva Keuris (1978) schrijft toneelstukken en televisieseries en is voornamelijk bekend als eindredacteur van de serie Spangas. Over het spoor is haar debuutroman.

Stella heeft enkele boeken geschreven, maar niet onder haar eigen naam. Ze is een zogenaamde ‘ghostwriter’. Als ze benaderd wordt om een boek te schrijven over een oude moordzaak, grijpt ze deze kans met beide handen aan. Eindelijk een boek onder haar eigen naam.

Ingmar, Julian en Remi zijn veroordeeld voor de moord op de tienjarige Jordi de Wit. Alle drie claimen ze onschuldig te zijn. Als ze weer vrij zijn na jaren gevangenisstraf, wil Ingmar dat Stella een boek schrijft waaruit blijkt dat hij onschuldig is. Dat is voor hem de enige manier om weer verder te kunnen met zijn leven. Stella bijt zich vast in het verhaal en interviewt alle betrokkenen uit de tijd van de moord. Maar de gevoelens die ze voor Ingmar ontwikkelt staan haar objectiviteit wel in de weg.

Het boek begint met een stukje over het leven van Stella, hoe haar jeugd was en hoe ze zich heeft ontwikkeld. De vraag die direct naar boven komt: hoeveel autobiografische stukken zijn er in verwerkt?

Keuris wisselt het levensverhaal van Stella af met het verhaal over de moord op Jordi de Wit. We lezen hoe Stella’s boek langzaamaan ontstaat en we krijgen passages te lezen die ze schrijft. Hier zit duidelijk de spanning al in verwerkt, omdat je als lezer nog steeds twijfelt: hebben Ingmar en zijn vrienden het nu wel of niet gedaan?
De afwisseling tussen het moordverhaal en Stella’s leven is heel subtiel gedaan. Je ziet overeenkomsten tussen Stella en Ingmar (ze hoorden vroeger nooit ergens bij en waren echte einzelgänger), maar toch zijn ze heel verschillend. Ze krijgen een relatie tijdens het ontstaan van het boek, wat niet heel onlogisch is, aangezien ze zoveel overeenkomsten hebben. Helaas voelde ik die chemie niet tussen hen beide, ik vond het erg geforceerd overkomen.

Er is vaak discussie wanneer een spannend boek een literaire thriller genoemd kan worden. Ik vind Over het spoor nou echt een goed voorbeeld van een literaire, psychologische thriller. Het verhaal draait niet alleen om feiten, maar ook om gevoelens, omstandigheden en er wordt over dingen dieper nagedacht.
“Soms verliest een naam de persoonlijkheid die erachter schuilgaat. Als de persoon te beroemd of berucht wordt, verandert de naam in merk, symbool, in enkele gevallen zelfs vervoegd tot bijvoeglijk naamwoord. Marc Dutroux, Franz Kafka, Adolf Hitler. Deze mensen zijn zo geboren, met deze namen. De ouders van Hitler vonden Adolf de mooiste, of in ieder geval de meest geschikte, naam voor hun zoon. Ze konden er geen idee van hebben dat ze met die keuze de naam Adolf voor altijd zouden besmetten. (…) Het is niet verwonderlijk dat slachtoffers zelden de geschiedenisboeken halen. Ze zijn per definitie niet interessant. Meestal deden ze weinig bijzonders, ze leefden gewoon hun leven, totdat daar bruut een einde aan werd gemaakt.”

De cover van het boek is mooi gemaakt, een beetje mystiek. Een jongen in een zacht blauw licht, met voor zijn ogen een haarlok, die verdrietig maar tegelijkertijd bijdehand uit zijn ogen kijkt. Over het spoor is een spannend en origineel boek en ik ben benieuwd of Eva Keuris na dit goede debuut door blijft gaan met literaire thrillers schrijven.