Een indrukwekkende kijk in het leven van een gamer

Vanaf het begin van het verhaal word je meegenomen in de wereld van Michiel, die net als veel kinderen graag computergames speelt, maar die hier ook langzaam maar zeker verslaafd aan raakt. Vooral wanneer het leven als tiener op de middelbare school niet zo gemakkelijk is lees je hoe hij steeds vaker in zijn gameroom zit, omdat daar de zaken heel helder zijn: je wint of je verliest.

Het is aangrijpend om over zijn innerlijke strijd tegen het gamen te lezen die steeds zwaarder wordt en meer tijd in beslag neemt. Op een openhartige manier geeft de schrijver zijn maalstroom aan gedachten weer en kom je erachter hoe hij zijn verslaving verborgen houdt voor de buitenwereld, inclusief zijn ouders. Door de zeer persoonlijke verhalen kun je je volledig inleven in de hoofdpersoon, zowel in zijn mooie momenten als in zijn frustraties. Het boek laat zich snel lezen, wat ergens een goede reflectie is van de behoefte aan snelle prikkels die Michiel omschrijft als gevolg van het gamen.

Wat ik het meest interessant vond was de periode die Michiel beleeft nadat hij uiteindelijk met gamen weet te stoppen. Zoals men misschien eerder verwacht bij een drugsverslaving, heeft ook de gameverslaving de hoofdpersoon nog lang in zijn greep en duurt het een tijd voor hij helemaal hersteld. De boodschap is duidelijk; games zijn niet alleen maar leuk, er schuilt ook een gevaar in, zeker voor kinderen. Een eerlijk en inspirerend boek waar gamers en diegenen in hun directe omgeving zich zeker in zullen herkennen.