Interessant idee, minder goede uitvoering.

Ik was erg benieuwd naar de Macht en door lovende recensies had ik hoge verwachtingen. Die zijn niet geheel uitgekomen. Het idee van het verhaal, vrouwen die opeens een kracht krijgen en daardoor machtig worden, was interessant, maar de uitvoering was minder goed.

Allereerst spraken de personages me eigenlijk allemaal niet zo aan. Alle hoofdpersonen blijven redelijk vlak en maken weinig ontwikkeling door. Ook werd hun uiterlijk en omgeving niet besproken, wat een vaag beeld van de personages gaf. Roxy is en blijft een crimineel, Allie is en blijft een religieus fanaat en Margot is en blijft te politiek gemotiveerd. De vrouwelijke perspectieven zijn dus allemaal ook nogal moreel ambigu. Het enige mannelijke personage, Tunde, was nog het interessants, om te zien hoe zijn carrière rijst en crasht door de nieuwe ontwikkelingen.

Vooral het personage Allie was erg apart. Door haar religieuze cultstatus en de stem die ze in haar hoofd hoort, lijkt ze bijna geestelijk gestoord. Haar plan aan het einde van het boek versterkt dit alleen maar.

Het gedrag van de overige mannen en vrouwen is redelijk overdreven en stereotyperend. Zouden vrouwen echt meteen mannen gaan vermoorden zodra ze een overheersende lichamelijke kracht krijgen? De schrijfster doet alsof doordat vrouwen sterker worden, zij meteen de wereld overnemen en mannen niet terug kunnen vechten. Dit lijkt niet aannemelijk. Het idee dat vrouwen dan hebben, dat ze superieur zijn, kan erg sterk zijn, maar het plot dat vrouwen op 15-jarige leeftijd eerst alleen die kracht hebben en dat daardoor internationale chaos uitbreekt, is wat minder logisch. Legers met wapens zijn nog altijd sterker.

Het verhaal heeft een redelijk snel, spannend en meeslepend plot. De verschillende perspectieven geven diverse verhalen uit diverse landen, klassen en bevolkingen, en zorgen ervoor dat het verhaal niet te lang ergens blijft hangen. Er komen ook een paar flashbacks voor, maar die waren er meer om de personages hun achtergrond te vertellen i.p.v. spanning op te bouwen. Via een aftelklok bouwt het verhaal zich op tot een mega revolutie die helaas nooit wordt beschreven in het boek. Beetje een anticlimax dus. Het einde lijkt onafgemaakt, beide in het verhaal en in de personages. De schrijfster laat je vol vragen zitten.

Het boek is een soort raamvertelling, die begint en eindigt met een paar redelijk denigrerende brieven en tussendoor het verhaal van personages die geschiedenis vertellen. De archeologische plaatjes erbij maken het echt een 'geschiedenis'boek. Het begin kan wat verwarrend zijn, maar laat zien dat het boek een (nep) historische roman is. Het eind is meer een knipoog naar stereotypische, denigrerende dingen die mannen weleens tegen vrouwen zeggen. Dit laat zien dat in de toekomst hier de huidige rollen compleet zijn omgedraaid.

De thema’s waren interessant. Het verhaal laat zien hoe de kracht genderrollen omdraait: nu zijn jongens bang en moeten beschermd worden tegen vrouwen. Maar zijn vrouwen beter dan mannen met power? Maken ze nu een gelijke wereld? Zeker niet. De vrouwen brengen de wereld in complete chaos. Doen ze iets goeds met hun kracht? Het lijkt alsof ze alleen vechten, grapjes uithalen en de wereld willen overnemen. Ook beginnen vrouwen mannen te onderdrukken en verminken. Niet erg feministisch.

De kracht zelf blijft nogal vaag. In het begin zit je met veel vragen. Hoe werkt die kracht? Mutaties? Waarom verschijnt het op verschillende plekken? Waarom heeft het een stem? En wat is de ‘wrong’ nou eigenlijk? De uiteindelijke uitleg van de kracht komt redelijk laat (p.164) en is niet echt geloofwaardig. De schrijfster lijkt hier meer voor het idee dan voor uitwerkingen en achtergrond gegaan.

Het lijkt alsof de schrijfster wil laten zien dat zodra vrouwen macht krijgen, ze precies hetzelfde zouden doen als mannen, of zelfs erger. Een niet bepaald feministische boodschap. Ook lijkt het alsof het verhaal niet per se gaat om de kracht zelf, maar om het feit dat die altijd al in vrouwen heeft gezeten volgens het boek. Dit laat zien dat vrouwen slechts een duwtje nodig hebben om hun innerlijke kracht in te zien en een revolte te beginnen.

De schrijfster heeft me niet onverdeeld positief kunnen raken. Er was geen emotionele connectie met de hoofdpersonen, de religieuze, politieke en criminele machtsverhoudingen stonden me niet zo aan en hoewel het verhaal wel spannend was, viel het abrupte einde me vies tegen. Het idee van vrouwen aan de macht was interessant, maar het was het jammer hoe de schrijfster het (matig) heeft uitgewerkt.