Geheimen en relaties

Marijke Schermer [1975] is een gevierde toneelschrijfster maar heeft intussen ook twee romans geschreven: 'Mensen in de zon' en 'Noodweer'.
In beide boeken staat de vraag centraal of geheimen altijd moeten gedeeld worden binnen relaties tussen mensen.

In noodweer gaat het om een geheim - over een zeer nare, ingrijpende ervaring - dat Emilia diep heeft weggeborgen en dat plots weer in volle hevigheid opduikt na een onooglijk voorval dat een trigger lijkt te worden, waardoor ze alles herbeleeft maar hierbij ook het besluit neemt om het niet te vertellen aan Bruch, haar echtgenoot en vader van hun twee kinderen. De reden waarom zij tot dit besluit komt wordt duidelijk gedurende het lezen.

Het thema is van alle tijden - mensen hebben nu eenmaal geheimen waarvoor ze zich schamen - of dat nu nodig is of niet - en de gevolgen van het verzwijgen kunnen catastrofaal zijn; maar het kan ook wijs zijn om geheimen gewoon te bewaren. De vraag is: wat is wijs in deze?

In Noodweer krijgen we niet echt een antwoord op deze vraag; het boek heeft een open einde en de lezer kan zich afvragen: komt het goed met het huwelijk van Emilia en Bruch, of gaat alles toch stuk.

Het is een boeiend thema maar ik kreeg geen band met de personages, ze kwamen voor mij niet echt tot leven. Ook vond ik de dialogen vaak moeilijk te volgen en het was me niet altijd meteen duidelijk wie er op een bepaald moment aan het woord was. Misschien is dit toch wel te wijten aan het feit dat Marijke Schermer toneelschrijfster is en eraan gewend is dat mensen 'zien' wie er aan het woord is en dit dus verder niet echt moet aangegeven worden in de tekst eromheen.

Ik ben niet echt gepakt door Noodweer maar kan het ook geen slecht boek noemen.
Drie *** dus