Aangrijpend

In 'Ruw' laat Marie Kessels een jonge vrouw aan het woord die door een stom ongeluk plotseling het licht uit haar ogen verloren is. Ze is dus zomaar blind en moet zichzelf leren redden in een wereld die ineens totaal anders is.
Ze loopt 's nachts door de stad met haar stok zwaaiend van stoeprand naar stoeprand en leert door te luisteren naar elk geluidje en te letten op elke geur haar weg te vinden.
Ze ontdekt ook opnieuw de vreugde van te kunnen lezen via brailleschrift.
Heel haar veranderde leefwereld wordt in het boek beschreven, alsof je met haar meeloopt en elke gedachte kunt horen, ja zelfs als het ware zelf kunt voelen.
Tijdens het lezen heb ik me vaak verbaasd over het feit dat ik maar erg weinig wist over hoe een blinde mens zich van A naar B kan verplaatsen zonder tientallen keren ergens tegenop te botsen of om minstens één keer per dag onder een auto terecht te komen. Door de ervaringen van Gemma, de blinde hoofdpersoon, denk ik daar een klein beetje inzicht in gekregen te hebben.
Ook het moeilijke leerproces om braille te lezen en te schrijven wordt zeer aangrijpend beschreven. Dat je bijvoorbeeld niet zomaar weer kan terugvinden waar je gebleven was met lezen [of schrijven] wanneer je even moest stoppen om een telefoon aan te nemen.
Ruw is een aangrijpend boek en heeft me laten inzien hoe vreselijk het is om van ziende mens ineens blind te worden en wat voor moeilijkheden, zowel praktisch als gevoelsmatig, er dan ineens opduiken.
Af en toe vond ik het verhaal wel enigszins langdradig worden en raakte ik de concentratie een beetje kwijt. Daarom geen vier maar drie ***