Hartverscheurend

Aan de hand van bewaarde brieven beschrijft Theun de Vries in dit boek de jaren die Vincent van Gogh - samen met Sien (Christien) en haar twee kinderen, Maria en baby Willem - doorbracht in Den Haag en waar hij in bittere armoede probeerde te tekenen en te schilderen, maar geen voet aan de grond kreeg bij de gerenommeerde kunsthandelaars en daardoor volkomen afhankelijk was van de maandelijkse storting van broer Theo om huur, eten en teken- en schildersmateriaal te kunnen betalen.
Dit boek is dan wel gebaseerd op bestaande brieven maar is, naar mijn gevoel, ook sterk geromantiseerd; veel gesprekken en gebeurtenissen kunnen onmogelijk afkomstig zijn uit brieven en ook niet uit verhalen van ooggetuigen.
De bittere armoede van deze grote kunstenaar, wiens werken na zijn dood en tot op heden onbetaalbaar zijn geworden, greep me naar de keel en groot was mijn bewondering voor zijn doorzettingsvermogen en voor zijn bezorgdheid om Sien - terwijl hij wist dat ze dronk en hem voortdurend bedroog - en vooral voor haar kinderen zodat hij maar bleef proberen om vier monden te voeden terwijl hij nog niet eens genoeg verdiende om zélf te eten.
Vincent in Den Haag leest makkelijk, is zeer schilderachtig omdat de auteur a.h.w. af en toe in het hoofd van Vincent kruipt om een landschap of om werkmensen te beschrijven, en het is vooral een zeer aangrijpend boek.
Ik heb het wel af en toe opzij gelegd om weer eens een foto op te zoeken van een schilderij of een tekening die in het boek vernoemd/beschreven wordt.
Ik heb het met veel belangstelling gelezen.

(Dit boek verscheen voor het eerst in 1963 als Ziet, een mens! en werd in 1972 herdrukt als Vincent in Den Haag)