Puntjes licht verbinden

Wijk van Jonathan Griffioen is zowel letterlijk -op de cover- als figuurlijk -in de tekst- een boekje waar je op zoek moet om de gecijferde puntjes te vinden en te verbinden tot ze, als één puzzelplaat, een geheel vormen.

Op de cover verschijnt , wanneer je de puntjes verbindt, een tekening van een hangjongere .
In de tekst komen de vertellende, verveelde, rokende, blowende, nadenkende hangjongere en zijn omgeving steeds scherper in beeld naarmate de pagina's met 'schijnbaar' zinloze woorden elkaar opvolgen en zich met elkaar verbinden.

Wijk is geen boekje dat je - ondanks het kleine aantal pagina's [79] - snel even uitleest want dan mis je de puntjes die het geraamte van het verhaal vormen. Het verhaal van een hangjongere in Wijk [bij Duurstede aan de Lek] die zich, samen met zijn vrienden, hopeloos verveelt in een omgeving zonder veel vooruitzichten; een omgeving met moeders die zijn blijven hangen in de tijd van Grease - zij zingen DEWANDETIWANT, OEH OEH OEH op hun balkons - en waar vrijwel niets gebeurt om de verveling te doorbreken.

Wijk moet je woord voor woord, zin voor zin, pagina na pagina langzaam in je opnemen en proeven tot er in je hoofd puntjes ontstaan die je kan verbinden tot er een schrijnend beeld ontstaat.
Af en toe een stukje herlezen is een voorwaarde.