Dit boek is in verschillende opzichten uniek. Niet complex, wel uitdagend en geeft een heerlijk inkijkje in het prachtige land van onze Zuiderburen, naast een prettig te lezen niet al te ingewikkeld en langzaam ontwikkelend verhaal. Door de stijl spring dit boek er voor mij zeker wel uit.

Ik heb genoten van de held. Arturo, met zijn complexere verleden en achtergrond. De schrijver is op een mooie manier beschrijvend met veel oog voor de kleinere details die er zeker toe doen om het verhaal, de personages en de omgeving echt tot leven te laten komen. Een thriller? Nee daar ontbreekt naar mijn mening toch wel de spanning te veel voor, maar wel degelijk een heerlijke misdaad roman. De details, wat ik heerlijk vindt aan de beschrijvende stijl van Raymond, in het boek zijn goed onderzocht, uitgewerkt en neergezet door deze schrijver. Daarnaast zit je regelmatig lekker te grinniken.

Het verhaal komt wat langzaam opgang, niet storend. De ontwikkelingen krijgen vorm en meer details komen naar voren. De karakters ontwikkelen zich goed door het verhaal heen. Toch blijft er ook voldoende mystiek om na de laatste pagina eigenlijk direct verder te willen lezen in het nieuwe deel van Arturo Diaz. Het hoofdonderwerp de kunst maar ook de omgeving komen zeer goed tot hun recht.

Voor een Nederlander kan het woord gebruik wat afschrikken. Maar ach, je pakt weer eens het woordenboek en je verrijkt je zelf terwijl je aan het lezen bent. Door de heerlijke detaillering moet je wel met wat aandacht lezen. Maar als mens die graag het verhaal voor zich tot leven tot leven ziet komen, kan je dit boek en de stijl van Raymond zeker gaan waarderen.

Ik ben benieuwd in welke lijn Arturo Diaz zijn verhalen en belevenissen zich zullen ontwikkelen. Blijft hij in de kunstwereld hangen? Er is nog een onopgeloste kunstroof in Rotterdam ? Of heeft hij meer nog niet ontdekte kennis en interesse gebieden.