Toch maar beginnen met enkele minpuntjes...
Eerst en vooral is er het personage Martine Vanhoutte dat duidelijk last heeft van een overdosis typecasting (het zogenaamde carrièrevrouwtje dat over lijken gaat). Soms waande ik me in één of andere Vlaamse politieserie met slechte acteurs (of is dat een pleonasme?).
Ik snapte ook niet goed waarom er soms werd geswitched tussen verleden en tegenwoordige tijd, ...
Leuk: een zekere D. Deleu die zijn opwachting maakt als privé-detective (zie Luc Deflo).
Al bij al was dit een zéér vlot en leesbaar boek waar ik weliswaar niet kapot van was, edoch ik zal het niet nalaten om de overige thrillers van deze schrijver op mijn lijst te zetten.