Fossum kan beter

Gewone mensen, alledaagse dingen en die plotse ontsporing met desastreuze gevolgen. Deze ingrediënten vind je in elke thriller van Fossum. Zwarte seconden vormt daarop geen uitzondering. Ditmaal staat de verdwijning van de tienjarige Ida centraal. Het meisje komt niet terug van een fietstochtje naar de krantenkiosk. Fossum geeft haarfijn weer welke mengeling van gevoelens deze gebeurtenis veroorzaakt bij familie en vrienden. Het schetsen van personages bleek in vroeger werk haar kracht, in dit boek had ik moeite met de geloofwaardigheid van enkele spelers. Laat dat een zijopmerking zijn. Want Fossum creëert met een minimum aan taal een maximum aan inleving. Bovendien brengt ze op cruciale momenten nieuwe elementen in het verhaal dat ze laat vertellen door verschillende mensen. Al die elementen samen maken dat Fossum lezen feest is, althans… meestal. De plot zit deze keer minder ingenieus in elkaar. Lang op voorhand voel je aan hoe de vork precies in de steel zit. Gelukkig vond ik mijn portie spanning in nevenaspecten zoals ‘lukt inspecteur Sejer erin met de vermoedelijke dader te communiceren’? De manier waarop dat dat uiteindelijk gebeurt, is erg knap gevonden. Kortom, drie eerlijke sterren voor een goed (!) boek van een schrijfster die beter kan.