Treurig...

Ik kamp zelf net een zenuwziekte en gebruik al jaren rolstoel en scootmobiel. Nieuwsgierig werd ik van de kaft en de inhoudsbeschrijving. Dat was echter na een paar bladzijden al voorbij. Wat een triestigheid en krokodillentranen. Natuurlijk is het moeilijk om ziek te worden. Natuurlijk kost acceptatie tijd. Naar ik hoop, dat er weinig mensen met hun ziekte omgaan zoals de hoofdpersoon. Ik heb het boek met gekromde tenen uitgelezen. Dus tja, misschien ligt het aan mij en triggert het domweg teveel, maar dit boek vond ik dramatisch.