'De Japanse tuin' is het tiende boek in de thrillerreeks van Pieter Aspe. Het wordt sinds 2002 succesvol uitgegeven door uitgeverij 'Manteau'.

Tijdens een koude winternacht wordt het lichaam van Stijn Olaerts, een jongeman die was ondergedoken in het Hasseltse drugsmilieu, teruggevonden door een zestienjarig meisje in de uitgaansbuurt.
Het boek gaat hoofdzakelijk over twee moorden en twee zelfmoorden die misschien wel iets met elkaar zouden kunnen te maken hebben. Om dit mysterie op te lossen gaan hoofdinspecteur Lies Rutten en Rudi Nelissen op een speurtocht die hen langs verschillende klassen van Hasseltse alsook Japanse identiteiten leidt. Voor Rudi ligt de zaak heel wat gevoeliger omdat hij zelf zijn zoon verloor door drugs en voor zijn collega Lies Rutten verloopt de zaak ook niet zonder gevaar omdat er naaktfoto's van haar bij de slachtoffers en verdachten thuis opduiken. Het onderzoek krijgt pas vorm nadat ze de Hasseltse bibliotheekkaart van Stijn vinden en besluiten de hoofdbibliothecaris een bezoekje te brengen.
Aspe bouwt de spanning steeds goed op door een gedetailleerd beeld te geven van de personages en hun omgeving. Dit is vooral merkbaar wanneer de agenten een nieuw slachtoffer ontdekken. Naarmate het aantal slachtoffers stijgt wil je zo snel mogelijk te weten komen hoe Rutten en Nelissen dit schijnbaar onoplosbaar mysterie zullen beëindigen.
Ondanks de verscheidene moorden en hun eigene verhaallijnen vond ik het een duidelijk gestructureerd, realistisch maar vooral vlot verhaal, enkel de eigennamen van de vele personages waren soms moeilijk te onthouden.
De titel kan verklaard worden door de multiple connecties van Raf Swennen met zijn Japanse medemens, hij wou Hasselt voorbereiden op Japanse bedrijven die zich in de regio zouden vestigen. Daardoor wou hij een Japanse tuin aanleggen zodat de Japanners zich voor een stuk toch thuis zouden voelen.
Bij deze thriller blijft de verteller wat meer op de achtergrond, hij geeft bij elke gebeurtenis details en verduidelijkingen. Het gaat hier vooral over de gesprekken en discussies tussen personages waarbij Aspe steeds plaats laat om je eigen verdenkingen te stellen door de ontknoping tot de laatste bladzijde geheim te houden. Hierdoor weet Aspe een degelijke pageturner te creëren.
Dit is een van de spannendere boeken die ik heb gelezen met een goede, duidelijke schrijfstijl en daardoor zou ik dit boek zeker aanraden.