Recensie Dode zielen

Gisteren voor de 2e keer Dode Zielen uitgelezen, ja alles, ook het tweede deel. Ik heb het boek een jaar of 10-15 geleden ook al eens gelezen, beide keren met plezier.
Deel 1 is gewoon leuk: gekke typetjes, bizarre gebeurtenissen, de oplichterij, corruptie, de roddelmachine...ik heb ervan genoten, ondanks sommige prekerige intermezzo's.
De prekerige intermezzo's verschijnen vaker in het 2e deel. Bovendien is dat 2e deel nogal onsamenhangend, doordat het lang niet volledig is. De schrijver zat in een creatieve dip en ook werd hij op zijn oude dag een reactionaire en fundamentalistische man en dat is vaak te merken. Maar ook in het 2e deel zitten leuke stukken. Je kunt merken dat de schrijver vast loopt in het verhaal en er eigenlijk niet meer uitgekomen is. Gogol heeft eigenlijk altijd korte verhalen geschreven en daarin blinkt hij ook uit. Wie de moed met Gogol niet heeft opgegeven, moet zeker eens zijn Spookverhalen lezen, persoonlijk mijn favoriete boek van hem.
Voor het eerste deel geef ik een dikke 4 duimpjes, voor het 2e deel een magere 3, dat wordt dus een magere 4 duimpjes gemiddeld (het 2e deel is immers niet zo dik en lees je eigenlijk zo uit).