Recensie Hard-boiled wonderland en het einde van de wereld

Het is erg moeilijk voor mij om dit boek te beschrijven: het is bizar sprookje dat niet helemaal te vatten is. Ik weet niet goed wat ik met dit boek 'moet'. Natuurlijk 'moet' je niet echt wat met een boek, als je iets met plezier leest, dan is het toch oke? En ik heb het met plezier gelezen.
Het boek bestaat uit 2 verhalen, die langzaam bij elkaar komen en die zich eigenlijk beiden in de hersenen/het bewustzijn/de geest van de hoofdpersoon afspelen. Wat is realiteit? Wat maken/creeëren/bedenken we zelf en wat is werkelijk? Het boek geeft er geen antwoord op en stelt deze vragen ook niet duidelijk, maar speelt er wel mee.
Veel zaken blijven in het vage: wat zijn hekelingen precies? Wat is hun rol? In wat voor wereld leeft de hoofdpersoon?
Aanvankelijk vond ik het verhaal 'science fiction-achtig'. Maar in feite is dat niet het juiste woord: ik heb achteraf meer het idee dat ik in de 'geest/hoofd/hersenen' van iemand heb zitten kijken, dan naar een andere (toekomstige) wereld.
Toch is Hardboiled Wonderland en het einde van de wereld een vlot leesbaar, leuk en humoristisch boek, met personages die maar weinig schrijvers kunnen bedenken en waarin, zoals altijd in de boeken van Murakami, weer de meest bijzondere en bizarre personages naar voren komen: de oude professor en zijn in het roze geklede kleindochter, de schaduw van de hoofdpersoon, de bibliothecaresses en de oude kolonel. Natuurlijk spelen literatuur, whisky, eten en muziek ook weer een belangrijke rol.
Gewoon lezen, lekker over je heen laten komen en genieten!