Recensie Gitte

Gitte Vandeavenne is het hoofdpersonage in de roman “Gitte” van Kristien Hemmerechts. Gitte leeft samen met haar ouders en haar twee broers in een bosrijke omgeving op de grens tussen België en Frankrijk. Gitte’s overgrootvader Lionel , was boswachter in dit gebied en hij werd meer dan 50 jaar geleden vermoord teruggevonden op deze plek. Het gezin geniet van hun leven in deze vrij eenzame omgeving waar de kinderen, enigszins genoodzaakt, intensief met elkaar optrekken. Aan deze harmonische omstandigheden komt evenwel een abrupt einde nadat er twee zaken gebeuren. De obsessie van zoon Woud voor zijn overleden overgrootvader Lionel explodeert en door de onverwachte invitatie van een ex- jeugdvriend van de moeder komt het verleden weer helemaal op de voorgrond te staan. Hierdoor komt de relatie tussen Gitte en haar moeder heel sterk onder druk te staan. Gitte keert zich af van haar moeder en gaat graven in het verleden om alles beter te kunnen plaatsen en begrijpen. Al snel blijkt dat alles met elkaar verweven is.
Zoals we van deze schrijfster gewoon zijn heeft zij ook in dit boek een hele reeks thema’s aan bod laten komen: literatuur, religie, liefde, de relatie tussen ouder en kind, de vrouwelijke seksualiteit. Maar het mooist uitgewerkt zijn de thema’s identiteit en afkomst. Deze beide thema’s leggen je als persoon , individu grenzen op. Grenzen die de schrijfster in dit werk letterlijk en figuurlijk op de voorgrond heeft geplaatst. Vragen als “in welke mate dragen gebeurtenissen uit het verleden en de gekregen opvoeding bij tot de definitieve karaktervorming? Hoe kan je als individu loskomen van traumatische ervaringen?” heeft de schrijfster op een intelligente en sterke manier beschreven. De roman is ook zeer goed opgebouwd zodat je als lezer tot op het laatst in spanning blijft naar de plot. Zeker één van de betere romans die ik dit jaar mocht lezen.