Recensie Kehua

Na enorm genoten te hebben van de roman ”saunageheimen” van de Brits/Nieuw-Zeelandse schrijfster Fay Weldon (1931) verheugde ik mij op haar laatste roman Kehua!
Vooreerst wat is een Kehua?!? Een kehua blijkt een geest van de Maori’s, de oorspronkelijke bewoners van Nieuw- Zeeland te zijn. Het zijn goedaardige geesten die naar de wereld komen om zich hier nuttig te maken voor de aardbewoners en om te bemiddelen in onderlinge conflicten. In deze roman kent de schrijfster deze geesten de hoofdrol toe. Zij zullen uiteindelijk bemiddelen in het doorbreken van de rode draad binnen drie generaties van vrouwen. Fay Weldon is een meester in het neerschrijven van de karakters van haar personages en dat bewijst ze in deze roman ook weer. Maar naast dit verhaal over de drie generaties vrouwen plaatst ze ook haarzelf als auteur, ontwikkelaar van een roman. Ze geeft je als lezer een inzicht in het wel en wee van het schrijverschap. Goed,dit kun je verhaallijn twee noemen. Maar ook neemt ze de taak op zich om zelf door geesten overvallen te worden en be-herleefd zij het leven van vroegere bewoners van het huis. Wat mij betreft is dit erover. Ik begrijp dat ze aan de lezer naast de boodschap dat het verleden doorweegt in het heden, de lezer ook wil duidelijk maken dat het hier om fictie gaat maar voor mij persoonlijk is het wat teveel van het goede en komt het daardoor niet tot zijn recht. Elk verhaal op zich had sterk kunnen zijn maar deze sterkte gaat nu verloren. En dan wil ik het nog niet hebben over de eindeloze herhalingen… Op een bepaald ogenblik dacht ik echt Fay Weldon je bent zelf de draad kwijt en zoekt een snelle uitweg uit dit kluwen.