Recensie Skippy tussen de sterren

Hoe vaak heb ik dit dikke boek niet in mijn handen gehad in boekenhandels, bibliotheken alvorens ik de beslissing nam om het werkelijk te lezen. Het was niet de dikte van de roman die me stoorde, het was slechts één zinnetje, een woordje “school(reünie) “ een school(reünie) waar je naar toe moet. Om eerlijk te zijn stoorde me naast reünie ook het woordje moet. Want ik moet niets en zeker niet naar een reünie! Maar ook op je vijftigste kan je je vergissen en laten misleiden. Ik zal u zeggen waarom.
Vooreerst is er de aanvang van dit boek….reeds in de eerste pagina’s van deze turf weet je dat het hoofdpersonage Daniel Juster, alias Skippy, sterft. De jongen sterft niet door ziekte of tengevolge van een verkeersongeval maar tijdens een donuts -eetwedstrijd . Hij valt schuimbekkend op de grond en schrijft nog met zijn laatste krachten , in de gemorste frambozenvulling, de naam van zijn geliefde. Als schrijver moet je durven …. er resten nog een 600 tal bladzijden en de lezer kent de plot reeds! Nu, het is prachtig om te lezen op welke wijze de schrijver , Paul Murray, je als lezer laat kennismaken met de leef-, denk-, school-, vrijetijdswereld van deze puber en zijn vrienden, ouders, leerkrachten, paters en niet te vergeten de schoolleiding. En ja, het is herkenbaar , op een mooie manier , goed voor een lachen en een traan. Maar anderzijds confronteert de roman de lezer ook met de hedendaagse problemen van jongelui, drugs, drank, invulling van vrije tijd, hoge verwachtingen van ouders, … En dan is er daar ook nog het andere geslacht, de hormonen razen door het lichaam van de jongelui. Maar niet alleen bij de jongelui, want er is ook het verhaal van de geschiedenisleraar Howard. En al gauw moet je als lezer toegeven dat er veel parallellen zijn tussen de levens van jonge, iets minder jonge en oudere mensen. De schrijver weet het geheel geloofwaardig , knap gecomponeerd , mooi verwoord met goede kritische benaderingen mbt. bepaalde onderwerpen (onderwijs, ethiek, opvoeding) aan de man/vrouw te brengen. Niemand moet het lezen, wie ben ik om dat op te leggen, maar één zaak is zeker het zal u niet tegenvallen en het einde, het einde mag er ook best zijn.