Recensie Terug naar huis

Ik ben lid van 2 leesclubs, eentje waar de klassieke roman in aanbod komt, een andere waarin recent uitgegeven romans - vaak ook van minder gekende schrijvers - besproken worden. Beide clubs worden aangestuurd door een dame. Dames met een totaal verschillende stijl, aanpak, persoonlijkheid maar met één gemeenschappelijke uitspraak: “elk boek zou je 2 maal moeten lezen”! De reden: zo kan je er pas echt alles uit halen wat erin zit. Ik kan hun standpunt enkel en alleen maar bijtreden, maar de omzetting in de praktijk laat nogal eens te wensen over.
Maar laat ik nu toch net een boek gelezen hebben dat alles in zich heeft om het gewoon op 2 totaal verschillende manieren te lezen…..en beide zullen ze hun lezers tevreden achterlaten dat weet ik wel zeker. Een zodanige roman is: “Terug naar huis” van de schrijfster Deborah Levy.
Deze schrijfster brengt de volgende ingrediënten samen: Zuid-Frankrijk, vakantievilla met zwembad en klusjesman, ongenode gast, nieuwsgierige buurvrouw, 2 bevriende echtparen, waarvan een met puberdochter.
De beroemde dichter Joe Jacobs geniet samen met zijn echtgenote Isabel, actief als oorlogverslaggeefster, en hun puberdochter Nina, alsook een bevriend echtpaar van een weekje vakantie. Groot is hun verbazing als ze een naakte jonge dame aantreffen in hun zwembad. Op het eerste zicht lijkt het alsof het meisje is verdronken. Gelukkig is dat niet het geval. Er is sprake van een misverstandje, een dubbele boeking. Plaats genoeg in de villa beslist gastvrouw Isabel en zo blijft de excentrieke en bevallige Kitty een weekje bij hun logeren.
Het hoeft geen betoog dat deze setting alles in zich heeft om een familieroman doorspekt van overspel, intriges en jaloezie neer te schrijven. En zo laat deze roman zich door de eerder oppervlakkige lezer ook lezen. Niets mis mee, durf ik te stellen, maar je mist in dit geval wel een pareltje van een roman.
Want er zit meer in deze dunne roman dan op het eerste zicht lijkt! De behandelde thema’s zijn verlies, verlangen, opgroeien, diagnose, depressie, manvrouw relatie,…, overspel. Het diepere van deze roman zit hem in de subtiele opbouw: de herhalingen, de vernuftig ingebouwde patronen, het –bewust- ongezegde, de nog te ontdekken verbanden. De manier waarop iets kenbaar wordt gemaakt of onthuld draagt bij aan, hoe je als lezer, de personages vorm gaat geven, hoe je hun persoonlijkheid gaat invullen. Als lezer dien je oog en oor te hebben voor elk detail, elke anekdote, elk gedicht, zij zullen je de weg wijzen naar de plot. Een plot dat menig aandachtig lezer nog zal doen versteld staan en hem of haar zich zal doen afvragen waar hij iets van betekenis aan zijn aandacht heeft laten ontglippen. Een roman vast en zeker de moeite van het twee maal lezen dubbel en dik waard.