Recensie Wees gegroet

Wees gegroet is een roman over twee broers, Jannes en Henri. Henri is lid van de sekte van de Nieuwe Christenen, een afsplitsing van de katholieke kerk. Voor Jannes is Henri in “de godsdienst” gevlucht terwijl hij de godsdienst vaarwel heeft gezegd. Dat leidt tot een interessante ontmoeting tien jaar na de dood van hun moeder.
Het hoofdthema is dan ook geloven. De broers gaan in discussie over vragen als : hoe God mensen aan kanker, aids, kan laten sterven- het bestaan van hel, hemel en vagevuur- ziekte of ongeluk als je verdiende loon, het gevolg van je zondige gedrag enz. Het boek wordt verdeeld in 30 hoofdstukken die allemaal een toepasselijke titel hebben. Naast deze hoofdtitel staat er ook in kleine letters een aanduiding. Deze aanduidingen verwijzen naar de diverse onderdelen van de katholieke mis nl. orgelspel, introïtus, groet en gebed van de dag, eerste lezing, preek, zending, slotzang. Alzo lijkt het of de lezer aanwezig is in een eucharistieviering opgedragen ter nagedachtenis van de moeder van de beide broers.
De stijl van deze roman is in het begin vrij sarcastisch en soms zelfs cynisch te noemen, een liefhebber van zwarte humor kom hier zeker aan zijn trekken. Naarmate het boek vordert miste ik toch wel wat diepgang en waren de standpunten mbt. het geloof te clichématig. Ook de plot zag ik reeds van (mijlen)ver aankomen. Toch is het een aangenaam boek om te lezen en dat komt niet in het minst door de uiterst harmonische bladspiegel.