Recensie Sophie

Wat ik er van vind:
Een heel mooi verhaal waarin je mee op reis gaat in de belevingen van de hoofdpersoon, Sophie.
Omdat het heel nauw komt dat je elk woord in je opneemt om het verhaal goed tot zijn recht te kunnen laten komen, is het absoluut geen boek om even tussendoor te lezen.
Het is een boek dat het verdient om in alle rust gelezen te worden. Je wilt tenslotte niets missen van de gedachtegang van Sophie. Ze springt vaak in tijd terug met haar innerlijke zoektocht.
Het werkt niet storend tijdens het lezen, maar verklaart veel.

De sierlijke manier van schrijven, beschrijven en omschrijven van alles is heerlijk om te lezen.
Je ziet alles voor je ogen gebeuren wanneer je leest hoe Sophie bedenkt hoe haar omgeving er uit moet zien als ze een boek gaat schrijven:

'Ik zie wat mij ontbreekt. Een wit boerderijtje met rieten kap en blauwe luiken. Een eiken tafel achter een roederaam, met uitzicht op een bloeiende tuin vol vlinders en vogels, kippen en konijnen, een vijver met vissen en waterlelies, een bankje onder een overhangende treurwilg.'

en:

'Voldoende rust. Een hond, erop uit, samen. Thuiskomen. Kachel aan, een houtkachel met vlammen, kopje koffie, hond aan mijn voeten, bloemen uit eigen tuin in de vaas, appels van eigen boom op de schaal. Blik op oneindig en schrijven maar, een heel boek.'

Wanneer Otto, waar ze al jaren mee samenwoont de relatie verbreekt, denkt ze steeds meer aan hun verhouding en hoe zij daar in stond ten opzichte van hem en andersom.

Ook hoe de auteur de naam van een voormalig vriendin van Otto schrijft, is prachtig: Laaaaaura !
Je hoort het haar zeggen, smalend !
Heel mooi om te lezen vond ik ook de stukjes waar het over de hond van Sophie, als kind ging.

Er zitten ook hilarische beschrijvingen tussen. Sophie opent de deur van de ouderlijke slaapkamer:
'Mijn vader was misvormd. Er hing een bot uit zijn lijf, even dacht ik nog dat het een kluif van Finsjie was, maar toen mijn vader zich oprichtte om de deken te pakken , zag ik dat het vastzat aan mijn vader, het wanstaltige bot wees naar zijn navel.'

De laatste hoofdstukken had ik een brok in mijn keel. Ik was trots op Sophie, het was net of ik haar persoonlijke kende, zo was ik in het verhaal getrokken.

Ik kan wel door blijven gaan met opnoemen wat ik allemaal mooi vond, maar lees gewoon dit ontroerende, mooie, grensoverschrijdende boek ! Neem er zeker de tijd voor, je krijgt er zoveel voor terug !



Ik waardeer dit boek met 5/5 sterren.