De Weddenschap

Als je de kaft van het boek leest, denk je dat het een soort van “How To Lose a Guy in 10 Days” verhaal is.

Op een bepaalde manier heeft het inderdaad wat weg van die film, maar het is toch vooral een verhaal op zich.

Min Dobbs ziet haar vriend niet zo zitten, en is niet zo zeer gekwetst als wel boos als haar vriend het uitmaakt. Ze wilde dan wel niet met hem naar bed, maar ze wilde toch zeker wel dat hij met haar mee ging naar de bruiloft van haar zus. Nu heeft ze nog maar 3 weken om een nieuwe date te vinden.

David is boos dat Min – de perfecte echtgenote, met het ultieme lichaam voor de perfect moeder (niet echt iets wat een vrouw wil horen) – niet met hem naar bed wil. Die vrouw is frigide, vertelt hij zichzelf, en wil een weddenschap afsluiten met de grootste gokker die hij kent, Cal Morrisey.

Cal ziet het niet zitten om een weddenschap af te sluiten met David, een klant van hem, maar wil ook niet dat zijn ex Cynthie denkt dat hij nog hoop ziet voor hun relatie. Hij besluit een andere weddenschap aan te gaan, om Min mee uit eten te nemen.

Het voorspelbare gebeurt: Min hoort dat Cal een weddenschap afsluit, en met die weddenschap gaat ze mee uit eten.

En zo begint het vermakelijke verhaal over twee mensen die totaal niet bij elkaar passen, en elkaar continu vertellen dat ze niets gemeen hebben en dat het nooit iets tussen hen kan worden, verliefd op elkaar worden. Maar ja, als je allebei zo koppig bent – en niet te vergeten, niet van plan bent te  vertellen wat je over de weddenschap weet – gaat het niet allemaal van een leien dakje.

Zeker een van de betere verhalen van Crusie. De personages hebben diepgang, de humor van weleer zit er dik in, en het verhaal zelf zit uitstekend in elkaar. Zoals ik al zei, op sommige momenten voorspelbaar, maar tegelijkertijd toch ook verrassend. Zeker een aanrader!