Uniek boek, maar....

In het boek a conspiracy of the stars gaat Octavia op zoek, kort gezegd, naar de waarheid van de planeet Faloiv, van haarzelf, de dieren en de mensen zelf. Na een bezoek aan het gebouw waar alle whitecoats (soort wetenschappers) realiseert Octavia dat ze toch niet zo ‘normaal’ is als wat ze dacht. Ze valt flauw na in contact komen van een dier die van de planeet afkomt en voor onderzoek daar is.
De wil van Octavia om van een greencoat naar een whitecoat te gaan is groot. En ze is blij dat ze dan te horen krijgt dat de council besluit dat de greencoats stage mogen lopen bij de whitecoats. Maar iets in Octavia zegt in haar dat er iets niet klopt. Samen met Rondo en Abby komen ze erachter dat het leven op de planeet toch niet zo is wat het zo lijkt.

Ik heb gemengde gevoelens over dit boek. Aan de ene kant vind ik dit boek best wel leuk en verrassend, ook wel uniek. Het verhaal is wel leuk bedacht/in elkaar gezet. Het is een boek dat het een warm welkom geeft met het genre sci-fi. De schrijfster geeft een langdradige uitleg over hoe de planeet en de rest eruit ziet. Aan de ene kant fijn want dan kan je goed inbeelden hoe de wereldje in elkaar zit maar aan de andere kant vind ik het zelf best moeilijk in het begin om te bedenken wat het leventje inhoudt en hoe het eruit ziet. Heb zelf merk ik meer moeite om al die buitenlandse/onbekende namen te onthouden en het te verbinden met de juiste persoon. Ik moest er een beetje inkomen in het begin. De laatste paar hoofdstukken lazen als een trein trouwens, kon het toen niet meer neerleggen. Ik hoop wel dat het tweede boek wel ietsjes beter is als het eerste deel.

Het is een uniek boek, maar of dat genoeg is?