Overvolle schelmenroman

Marti Zuveria, oftewel Zuvi, is 98 jaar oud als hij zijn levensverhaal dicteert aan de Oostenrijkse Waltraud. Dit boek behelst het eerst deel van het verhaal en als het bijna 600 pagina's later eindigt, heeft hij genoeg beleefd voor meerdere mensenlevens en is hij pas 24 jaar.
Het is een historische schelmenroman die speelt tijdens de Spaanse successieoorlog van 1702 tot 1714. Zuvi gaat als 14jarige in de leer bij de oude vestingbouwer Vauban, die overal in Europa steden heeft voorzien van verdedigingswallen. Zuvi krijgt iets met Jeanne Vauban, de dochter, en leert allerlei vaardigheden met betrekking tot oorlogsvoering en verdediging die hem in de rest van het verhaal goed van pas komen. Als Vauban overlijdt, moet hij vertrekken en trekt hij met het Franse leger mee naar Spanje. Vanaf daar is het boek één en al oorlogshandeling, wat ik af en toe wat sai vind worden. Na een tijdje loopt hij over naar de tegenstander, naar de Catalanen in zijn geliefde geboorteplaats Barcelona. Vanaf dat moment gaat het vooral over zijn, volgens Zuvi zelf, belangrijke rol in de verdediging van die stad tegen de Spanjaarden.
Gelukkig zijn er veel andere personages die het verhaal extra sjeu geven, zoals de verschillende legeraanvoerders. De hertog van Berwick, ook wel Jimmy, met wie Zuvi een tijd het bed deelt en Don Antonio de Villaroel, die de verdediging van Barcelona op zich neemt , en die door Zuvi zeer bewondert wordt. Ook zijn gezinnetje in Barcelona is kleurrijk. Het bestaat uit de kleptomane wees Anfan en diens beste vriend, een dwerg, Amelis, de hoer met de speeldoos en Peret, Zuvi's oude verzorger.
Dit boek bevat veel humor, maar gaat de gruwelijkheid van de oorlog niet uit de weg. Al met al is het een overvolle roman, die niet altijd even evenwichtig is, maar toch steeds opnieuw boeit.