Zeker lezen!

Van het boek word je niet meteen vrolijk. De “sereniteit” waarmee het boek is geschreven is opmerkelijk. Merkwaardig zeggen sommigen omdat het geschreven werd vanuit de beleving van een jongetje die nog niet weet wat er gebeurt of gebeuren zal. Als je als lezer de historische context wel kent en weet dat de Joden in Hongarije pas vervolgd werden toen de oorlog bijna ten einde was en de Hongaarse fascistische regering hieraan zijn medewerking verleende, raakt het je op een heel bijzondere manier. In het begin van het boek worden enkele belangrijke personages opgevoerd zoals de vader, stiefmoeder en het vriendinnetje waar verder in het boek geen aandacht meer wordt aan besteed. Toch moet de gedachte aan die personen in de kampen een rol hebben gespeeld. Maar hier komen we niet achter. Eerst vond ik dit jammer maar gaandeweg besef je dat het onderdrukken van deze gedachten een manier moet zijn geweest om te overleven in het kamp en het precies in die “geconcentreerde eenvoud” is dat ook de kracht schuilt van dit boek.