Recensie Suikerspin

Als je net hebt genoten van De eenzaamheid van de priemgetallen en 1953 is het natuurlijk maar de vraag of een volgend boek je evenzo zal weten te boeien. Suikerspin boeit dat is zeker maar moet (weliswaar met vier duimpjes!) toch het onderspit delven.
Zou ik deze biografie moeten kenschetsen, dan is het eerste dat bij mij opkomt: het verhaal is heel knap geconstrueerd. Aan de hand van verhalen van nazaten, emails, archiefstukken e.d. wordt het leven van Jean-Baptist geschetst (en daarmee ook het leven van zijn nazaten en van de Siamese tweeling die hij op de kermis exploiteerde). Het levert soms ontroerende, soms grappige, maar veelal hilarische scenes op. Maar het is vooral de vorm die me aanspreekt en die van vakmanschap getuigt (Vlaminck heeft ook drie jaar aan de roman gewerkt!).